Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Warszawie Andrzej Siwek po rozpoznaniu w dniu 23 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata Z. J. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi M. W. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki postanowił: przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata Z. J. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych oraz kwotę 39,60 złotych stanowiącą 22% podatku VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Skarżący - M. W., wniósł skargę na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie sprostowania oczywistej omyłki.
W dniu [...] marca 2008 r. skarżący złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie z kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Postanowieniem referendarza sądowego z dnia [...] czerwca 2009 r. zwolniono skarżącego od kosztów sądowych.
Postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia [...] września 2009 r. odrzucono przedmiotową skargę
W dniu [...] grudnia 2009 r. skarżący złożył na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym ustanowienie adwokata. Postanowieniem referendarza sądowego z dnia [...] lipca 2010 r., uwzględniając wniosek skarżącego przyznano mu adwokata z urzędu.
Adwokat S. Z., z substytucji wyznaczonego w sprawie adwokata G. K., pismem z dnia [...] listopada 2010 r. poinformował Sąd, iż nie stwierdził podstaw do sporządzenia skargi kasacyjnej.
W dniu [...] listopada 2010 r. do Sądu wpłynęło pismo Okręgowej Rady Adwokackiej informujące, iż zmieniono skarżącemu pełnomocnika z urzędu, w miejsce adwokata G. K. wyznaczając adwokata Z. J..
Adwokat Z. J. w piśmie z dnia [...] grudnia 2010 r. zawiadomił Sąd o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej oraz wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
W myśl art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W niniejszej sprawie zasady przyznawania wynagrodzenia adwokatowi reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.). W przedmiotowej sprawie jedyną czynnością podjętą przez ustanowionego z urzędu adwokata Z. J. występującego w postępowaniu sądowoadministracyjnym w drugiej instancji było sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. Zgodnie natomiast z § 18 ust. 1 pkt 2) ppkt b) cyt. rozporządzenia stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, w sytuacji, gdy nie prowadził sprawy w drugiej instancji ten sam adwokat, wynosi 75% stawki minimalnej zawartej w pkt 1 omawianego przepisu (zgodnie z pkt 1 ppkt c omawianego przepisu stawka minimalna w sprawie z przedmiotowej skargi wynosi 240 zł), tj. 180 zł, przy czym w myśl § 2 ust. 3 ww. rozporządzenia kwotę tę należy podwyższyć o stawkę 22 % podatku od towarów i usług, tj. kwotę 39,60 zł.
W związku z powyższym, w myśl art. 250 w zw. z art. 258 § 2 pkt 8) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) orzeczono jak w sentencji.