Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. Sp. z o.o. z siedzibą w M. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2008 r., znak : [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportu drogowego postanawia: 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącemu kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem uiszczonego wpisu od skargi.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r., nr [...] Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] października 2008 r., nr [...], na podstawie której nałożono na E. Sp. z o.o. karę pieniężną w wysokości 4080 zł za naruszenie przepisów transportu drogowego.
Odpis decyzji został przesłany na wskazany przez Spółkę adres do doręczeń i odebrany w dniu 23 grudnia 2008 r.
Skargę na powyższą decyzję - złożoną bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - wniosła w dniu 22 stycznia 2009 r. E. Sp. z o.o. z siedzibą w M.
(dowód : koperta, w której nadesłano skargę, k.5).
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarga wpłynęła w dniu 26 stycznia 2009 r. (k.2).
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału VI z dnia 27 stycznia 2009 r. skarga została przesłana do Głównego Inspektora Transportu Drogowego.
Powyższe zarządzenie zostało wykonane w dniu 28 stycznia 2009 r. i w tym dniu skarga została przesłana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny na adres organu.
(dowód : odpis zarządzenia , k. 11 oraz koperta z potwierdzeniem nadania, k. 6 akt administracyjnych).
Z uwagi na fakt, że skarga wniesiona do Sądu została podpisana przez pełnomocnika skarżącej, został on wezwany do usunięcia braków formalnych skargi w terminie 7 dni pod rygorem jej odrzucenia poprzez złożenie pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu strony skarżącej przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub sądami administracyjnymi oraz poprzez wykazanie, iż pełnomocnik należy do kręgu osób wymienionych w art. 35 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwana dalej : P.p.s.a.), a jeśli nie spełnia przesłanek zawartych w wymienionym przepisie - do podpisania skargi przez osoby umocowane do reprezentacji skarżącej spółki, zgodnie z KRS.
W odpowiedzi na powyższe zarządzenie, skarżąca spółka nadesłała skargę podpisaną przez Prezesa Zarządu, zgodnie ze znajdującym się w aktach administracyjnych sprawy odpisem KRS.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje :
Skarga podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt. 2 ustawy P.p.s.a. bowiem została wniesiona po upływie terminu do jej wniesienia.
Stosownie do art. 53 § 1 ustawy P.p.s.a. skargę wnosi się w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
Zgodnie natomiast z treścią art. 54 § 1 P.p.s.a., skargę należy wnieść do sądu administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi.
W myśl art. 98 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1271 z późn. zm.), w okresie dwóch lat od dnia 1 stycznia 2004 r., to jest od dnia wejście w życie ustawy P.p.s.a, skargę wniesioną bezpośrednio do sądu administracyjnego, jeżeli wniesiona została w terminie określonym w art. 53 § 1 P.p.s.a., sąd administracyjny przekazuje organowi, którego działania lub bezczynności dotyczy skarga. Regulacja ta ustanawiała zatem tymczasowy wyjątek od zasad wyrażonych w art. 53 § 1 i art. 54 § 1 oraz miała zastosowanie wyłącznie do skarg, które wpłynęły do sądu do dnia 31 grudnia 2005 r. Od dnia 1 stycznia 2006 r. sytuacja uległa zmianie. Od tej daty zachowanie terminu do wniesienia skargi zależy między innymi od sposobu jej wniesienia. Konieczne jest bowiem zachowanie trybu określonego w art. 54 § 1 P.p.s.a, tj. złożenie skargi za pośrednictwem organu, którego działanie jest przedmiotem zaskarżenia. Ustawa w tym zakresie żadnych wyjątków już nie przewiduje.