Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Romanowski po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi S. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w S. na decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Pismem z 4 stycznia 2017 r. S. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w S. - dalej również skarżący, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej.
W skardze skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, podnosząc, że zachodzi niebezpieczeństwo wystąpienia trudnych do odwrócenia skutków. Cofnięcie zezwolenia nr [...] z [...] października 2009 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Katowickiej Strefy Ekonomicznej negatywnie wpłynie na toczące się postępowanie likwidacyjne, albowiem wysoce prawdopodobne jest, iż skarżący zostanie zobowiązany do zwrotu uzyskanej pomocy publicznej. Za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji przemawia interes społeczny, mający na celu ochronę interesów wierzycieli upadłego oraz masy upadłości. Niewstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z całą pewnością spowoduje niebezpieczeństwo wystąpienia trudnych do odwrócenia skutków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Jednakże art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wymieniony w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zamknięty. Obowiązek wykazania tych przesłanek leży po stronie skarżącej. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest w stosunku do wnioskodawcy zasadne.
Przewidziana w art. 61 § 3 p.p.s.a. ochrona tymczasowa nie służy zabezpieczeniu strony przed jakimikolwiek skutkami wykonania zaskarżonej decyzji, lecz jedynie przed skutkami bezpośrednio związanymi z jej wykonaniem, których ponadto nie można byłoby naprawić w razie ewentualnego uwzględnienia skargi. Chodzi więc o szkodę wyrządzoną wykonaniem konkretnej decyzji, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego (wyegzekwowanego) świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu (por. B. Dauter, Komentarz do art. 61 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, LEX).
Sąd w przypadku braku uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu nie może działać w tym zakresie za stronę. Jak bowiem wyżej stwierdzono to na stronie ciąży obowiązek wykazania, iż zaskarżona decyzja w razie wykonania mogłoby narazić ją na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. (vide: postanowienie NSA z dnia 25 lipca 2008 r., sygn. akt II OZ 766/08, Lex nr 493672). Nie jest wystarczające powołanie się na przesłanki wstrzymania wykonania decyzji, lecz Sąd musi mieć o nich wiedzę i możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji i dokumentów w tym zakresie obciąża stronę (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 października 2012 r. sygn. akt I GSK 1030/12, www.orzeczenia.nsa.gov.pl).