Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Romanowski po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. Z. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. Z. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie skreślenia z listy kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Pismem z 20 stycznia 2017 r. J. Z. - dalej również skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie skreślenia z listy kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej.
W skardze skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, podnosząc że jest jedynym żywicielem rodziny i skreślenie go z listy kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej powoduje, że pozostał bez pracy i nie jest w stanie zapewnić niezbędnych środków utrzymania dla siebie i rodziny. Odebranie licencji oznacza dla skarżącego utratę pracy i brak możliwości zatrudnienia na podobnym stanowisku w innej firmie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718), zwanej dalej "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Jednakże art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wymieniony w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zamknięty. Obowiązek wykazania tych przesłanek leży po stronie skarżącej. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest w stosunku do wnioskodawcy zasadne.
Sąd w przypadku braku uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu nie może działać w tym zakresie za stronę. Jak bowiem wyżej stwierdzono to na stronie ciąży obowiązek wykazania, iż zaskarżona decyzja w razie wykonania mogłoby narazić ją na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. (vide: postanowienie NSA z dnia 25 lipca 2008 r., sygn. akt II OZ 766/08, Lex nr 493672). Nie jest wystarczające powołanie się na przesłanki wstrzymania wykonania decyzji, lecz Sąd musi mieć o nich wiedzę i możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji i dokumentów w tym zakresie obciąża stronę (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 października 2012 r. sygn. akt I GSK 1030/12, www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że skarżący uzasadniając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji powołał się na okoliczności pozbawienia skarżącego źródła utrzymania, które mogą uzasadniać zastosowanie ochrony tymczasowej w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, lecz okoliczności te muszą zostać poparte stosownymi dokumentami. Skarżący tymczasem nie dołączył do wniosku żadnych dokumentów, z których wynikałaby jego obecna sytuacja finansowa i jakie faktycznie uzyskuje dochody, a także potwierdzające jego miesięczne wydatki. Powyższe uniemożliwia dokonanie oceny, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje powstanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Ryzyko utraty dotychczasowej pracy nie przesądza automatycznie o konieczności wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, bowiem skarżący może podjąć zatrudnienie w innym miejscu, w którym nie jest wymagana licencja pracownika ochrony fizycznej. Skarżący nie przedstawił żadnych okoliczności, które uniemożliwiałyby mu podjęcie innej pracy.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 61 § 3 i 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.