Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. P. na postanowienie Komisji Nadzoru Finansowego z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia postanawia: odrzucić skargę
Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...] Komisja Nadzoru Finansowego (w skrócie: KNF lub organ) odmówiła A. P. (dalej: skarżący) wydania zaświadczenia stwierdzającego, że może on wykonywać czynności agencyjne na podstawie zezwolenia nr [...] z dnia [...] listopada 1997 r. wydanego przez Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń.
Przedmiotowe postanowienie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Pismem z dnia [...] października 2014 r. skarżący zwrócił się do KNF o wydanie zaświadczenia stwierdzającego, czy może on nadal wykonywać czynności agenta ubezpieczeniowego na podstawie zezwolenia nr [...] z dnia [...] listopada 1997 r. wydanego przez Państwowy Urząd Nadzoru Ubezpieczeń. Organ postanowieniem z dnia [...] grudnia 2014 r., nr [...] odmówił wydania zaświadczenia i pouczył skarżącego o możliwości zwrócenia się do KNF z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Skarżący postanowienie to odebrał w dniu [...] grudnia 2014 r.
Skarżący w dniu [...] grudnia 2014 r. (data nadania u operatora pocztowego) wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy. Następnie w dniu [...] lutego 2015 r. (data nadania u operatora pocztowego) złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie KNF z dnia [...] grudnia 2014 r., wnosząc o jego uchylenie i zobowiązanie organu do wydania wnioskowanego zaświadczenia oraz o rozpatrzenie sprawy w trybie uproszczonym.
W odpowiedzi organ wniósł o odrzucenie skargi, wskazując jednocześnie, że złożony wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy nie został rozpatrzony do dnia udzielenia odpowiedzi na skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.) - dalej: p.p.s.a. - sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Jednocześnie w myśl art. 52 § 1 p.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przy czym przez wyczerpanie środków zaskarżenia, zgodnie z art. 52 § 2 p.p.s.a., należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje już żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Uwzględniając treść przytoczonych powyżej przepisów, wskazać należy, że stosownie do treści art. 219 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm.), odmowa wydania zaświadczenia bądź zaświadczenia o treści żądanej przez osobę ubiegającą się o nie następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie. Z akt administracyjnych sprawy wynika, że skarżący pismem z dnia 23 grudnia 2014 r. wniósł o ponowne rozpoznanie sprawy, a postępowanie wszczęte tym pismem do dnia wniesienia skargi nie zostało zakończone. Tym samym uznać należy, że w niniejszej sprawie nie doszło do wyczerpania administracyjnego trybu odwoławczego, o którym mowa w art. 52 § 1 p.p.s.a. Zauważyć bowiem należy, że o wyczerpaniu dyspozycji przewidzianej we wspomnianym przepisie można mówić dopiero po rozpoznaniu przez organ administracji publicznej wniesionego środka zaskarżenia. Odnotować przy tym należy, że niezachowanie trybu wnoszenia skarg do sądu administracyjnego ma miejsce zarówno wówczas, gdy strona w ogóle nie wniosła przysługujących jej w postępowaniu administracyjnym środków zaskarżenia, jak też w przypadku złożenia do sądu administracyjnego skargi po uprzednim wniesieniu środka zaskarżenia, ale przed jego rozpoznaniem przez właściwy organ (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia [...] lipca 2013 r., sygn. akt II GSK 1355/13, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lutego 2013 r., sygn. akt I OSK 116/13).
Wobec powyższego zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą brak wykorzystania przysługującego środka zaskarżenia, w myśl art. 52 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., skutkuje odrzuceniem skargi (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 września 2017 r., sygn. akt II GSK 136/07).
W świetle powyższych wywodów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w sentencji postanowienia.