Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Romanowski po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. R. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. R. na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] stycznia 2017 r. [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za niezamieszczenie na stacji paliw czytelnych informacji dotyczących zawartości biokomponentów w paliwach ciekłych postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Pismem z 23 lutego 2017 r. M. R. - dalej również skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia [...] stycznia 2017 r. [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za niezamieszczenie na stacji paliw czytelnych informacji dotyczących zawartości biokomponentów w paliwach ciekłych.
Pismem z 5 maja 2017 r. skarżący uzupełnił złożoną skargę wnosząc o "zawieszenie konieczności uregulowania kwoty 5.000, zł z tytułu decyzji P. Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w G. do czasu zakończenia postępowania w tej sprawie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Pismo skarżącego z 5 maja 2017 r. zostało zakwalifikowane przez Sąd zgodnie z zakresem wyrażonego w nim żądania jako wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Jednakże art. 61 § 3 p.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 p.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wymieniony w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. katalog przesłanek warunkujących wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zamknięty. Obowiązek wykazania tych przesłanek leży po stronie skarżącej. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest w stosunku do wnioskodawcy zasadne.
Sąd w przypadku braku uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu nie może działać w tym zakresie za stronę. Jak bowiem wyżej stwierdzono to na stronie ciąży obowiązek wykazania, iż zaskarżona decyzja w razie wykonania mogłoby narazić ją na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. (vide: postanowienie NSA z dnia 25 lipca 2008 r., sygn. akt II OZ 766/08, Lex nr 493672). Nie jest wystarczające powołanie się na przesłanki wstrzymania wykonania decyzji, lecz Sąd musi mieć o nich wiedzę i możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji i dokumentów w tym zakresie obciąża stronę (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 października 2012 r. sygn. akt I GSK 1030/12, www.orzeczenia.nsa.gov.pl).
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że skarżący we wniosku o wstrzymanie zaskarżonego aktu nie wskazał żadnej z przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 p.p.s.a., a ponadto nie przedstawił jakiejkolwiek dokumentacji, która obrazowałaby obecną sytuację majątkową skarżącego, uzyskiwane przez niego dochody oraz wydatki. Powyższe uniemożliwia dokonanie oceny, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje powstanie niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 61 § 3 i 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.