Wniosek w przedmiocie zakazu wykonywania działalności kantorowej oraz wykreślenia z rejestru działalności kantorowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o zwrot części wpisu od skargi w sprawie ze skargi I. SA z siedzibą w [...] na decyzję Prezesa Narodowego Banku Polskiego z [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie zakazu wykonywania działalności kantorowej oraz wykreślenia z rejestru działalności kantorowej postanawia: odmówić zwrotu wpisu w żądanej kwocie.

Uzasadnienie

Skarżąca - Inwestycje A. SA z siedzibą w [...], wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Prezesa Narodowego Banku Polskiego, którą zakazano jej wykonywania działalności kantorowej oraz wykreślono ją z rejestru działalności kantorowej. Wraz ze skargą został uiszczony wpis w kwocie 5.000 złotych.

Pismem z 7 marca 2018 r. (k. 55 akt) skarżąca wniosła o zwrot kwoty 4.800 złotych jako - jej zdaniem, nadpłaconej kwoty wpisu stałego od ww. skargi. Wskazano, że § 2 ust. 2 pkt 18 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2003 r., nr 221, poz. 2193), dalej "rozporządzenie" dotyczy koncesji, zezwoleń lub pozwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu dewizowego, a skarżoną decyzją zakazano wykonywania działalności kantorowej oraz wykreślono z rejestru działalności kantorowej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Przepis art. 230 § 1 w zw. z § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. 2017 r., poz. 1369), dalej "p.p.s.a." stanowi, że od skargi pobiera się wpis stosunkowy lub stały, przy czym pierwszy z nich w sprawach, w których przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna, a w pozostałych sprawach wpis stały.

Przedmiotem skargi w tej sprawie nie jest należność pieniężna, wobec czego wpis od niej, będzie wpisem stałym.

Stosownie do treści art. 225 p.p.s.a. różnicę między kosztami pobranymi, a kosztami należnymi (dot. to także wpisu) zwraca się stronie z urzędu na jej koszt.

Przepis § 2 ust. 2 pkt 18 rozporządzenia przewiduje, że w sprawach skarg dotyczących zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu dewizowego wpis stały wynosi 5.000 złotych. Skarżąca wnosząc skargę taki wpis uiściła, po czym wniosła o zwrot 4.800 złotych, jako nienależnie uiszczonych. Jej zdaniem prawidłowy wpis stały w tej sprawie wynosi 200 złotych i wynika z § 2 ust. 3 pkt 6 rozporządzenia.

Z powyższym twierdzeniem skarżącej nie można się zgodzić. Sąd zaznacza jednocześnie, że prawidłowość uiszczenia w tej sprawie wpisu badał przed skierowaniem skargi na rozprawę i nie stwierdził, aby w tej sprawie zachodziła konieczność wskazana w art. 225 p.p.s.a., tj. zwrotu z urzędu nadpłaconego wpisu.

W okresie, kiedy rozporządzenie było redagowane, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe prowadzenie działalności kantorowej wymagało uzyskania zezwolenia, dziś natomiast wpisu do rejestru działalności kantorowej. Zatem bez wątpienia wolą ustawowo delegowanego autora tego rozporządzenia było objęcie działalności gospodarczej w zakresie obrotu dewizowego wpisem stałym w wysokości 5.000 złotych. Fakt, że po wydania tego rozporządzenia zmianie uległy przepisy regulujące obrót dewizowy i działalność kantorową - tj. ustawy Prawo dewizowe, w ten sposób, że prowadzenie owej działalności podlega obecnie wpisowi do stosownego rejestru, a nie zezwoleniu, nie powoduje, że w tych sprawach nie obowiązuje już wpis w kwocie 5.000 złotych. Oczywiście błędem jest niedostosowanie treści rozporządzenia do realiów ustawy Prawo dewizowe, nie mniej przyjęcie twierdzenia skarżącej spowodowałoby, że § 2 ust. 2 pkt 18 rozporządzenia byłby obecnie przepisem "martwym".

Zauważenia także wymaga, że zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe działalnością kantorową jest regulowana działalność gospodarcza polegająca na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych oraz pośrednictwie w ich kupnie i sprzedaży; przy czym zgodnie z pkt 8 tego przepisu wartościami dewizowymi są zagraniczne środki płatnicze oraz złoto dewizowe i platyna dewizowa, a obrotem dewizowym jest obrót dewizowy z zagranicą oraz obrót wartościami dewizowymi w kraju (pkt 16).

W tym stanie rzeczy Sąd stoi na stanowisku, że prawidłowy wpis stały w tej sprawie wynosi 5.000 złotych i z tego względu orzekł, jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1