Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Bosakirska po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. O. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2009 r. w sprawie ze skargi T. O. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską postanawia odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej
Postanowieniem z dnia 18 sierpnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną od wyroku z dnia 26 marca 2009 r. w sprawie ze skargi T. O. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską z uwagi na nieuzupełnienie przez pełnomocnika skarżącego - radcę prawnego L. S. braków formalnych skargi kasacyjnej.
Powyższe postanowienie zostało odebrane przez pełnomocnika skarżącego w dniu 14 września 2009 r. Pismem z dnia 18 września pełnomocnik skarżącego wniósł do tutejszego sądu zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej, w treści którego zawarł wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej, uzasadniając, iż Sąd zbyt pochopnie przyjął skutek doręczenia wezwania do usunięcia braków formalnych skargi kasacyjnej w trybie art. 73 p.p.s.a., ponieważ w jego skrzynce na korespondencję nie było żadnych zawiadomień awizowanych w dniach 1 i 9 czerwca 2009 r.
Z uwagi na umieszczenie w jednym piśmie dwóch konkurencyjnych środków zaskarżenia, pismem z dnia 7 października 2009 r. Sąd zwrócił się do pełnomocnika skarżącego o wskazanie czy jego pismo z dnia 18 września 2009 r. należy potraktować jako zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 18 sierpnia 2009 r. odrzucające skargę kasacyjną, czy też jako wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej.
Pismem z dnia 23 października 2009 r. pełnomocnik skarżącego jednoznacznie nie określił o przywrócenie jakiego terminu wnosi oraz wskazał, że brak awizo o nadejściu przesyłki sądowej można tłumaczyć "niewyjaśnionymi zaginięciami i opróżnieniami skrzynek pocztowych".
Sąd ponownie zwrócił się do pełnomocnika skarżącego o doprecyzowanie żądania o przywrócenie jakiego terminu wnosi. Pełnomocnik skarżącego w odpowiedzi na powyższe, pismem z dnia 23 listopada 2009 r. wskazał, iż wnosi o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi kasacyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z dyspozycją art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), dalej cyt. jako p.p.s.a., czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna.
Jednakże w świetle art. 86 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Na podstawie art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).
Brzmienie przywołanego przepisu art. 86 p.p.s.a. wskazuje, iż przywrócenie terminu możliwe jest wyłącznie w sytuacji, gdy uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. A zatem brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności procesowej stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu. Jednocześnie artykuł 86 § 1 p.p.s.a. nie określa, według jakich kryteriów należy oceniać zachowanie strony. Ocena braku winy została pozostawiona uznaniu sądu. Daje to sądowi możliwość uwzględnienia wszystkich okoliczności, jakie uzna za istotne (por. postanowienie SN z 22 lipca