Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. G. o wstrzymanie wykonania decyzji Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w sprawie ze skargi M. G. na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...].
M. G. (dalej też jako skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej w kwocie 4 148, 64 złotych za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia. Skarżący wniósł zarazem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm. - dalej powoływanej jako "p.p.s.a.") zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd natomiast może, na wniosek strony, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Ciężar dowodu leży przy tym na wnioskodawcy, który powinien przynajmniej uprawdopodobnić, że w jego przypadku spełnione zostały przesłanki wskazane w powołanym przepisie. Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności należy więc poprzedzić analizą przedstawionego przez wnioskodawcę uzasadnienia pod kątem spełnienia przesłanek wskazanych w powołanym wyżej przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę (por. postanowienie NSA z 18 maja 2004 r. - FZ 65/04). Argumentacja takiego wniosku musi więc być odpowiednia - tzn. w sposób przekonywujący pokazująca konkretne relacje między brakiem wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji a wystąpieniem zagrożeń z art. 61 § 3 p.p.s.a. czyli niebezpieczeństwem wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
W niniejszej sprawie skarżący nie wykazał w ogóle żadnych okoliczności świadczących o istnieniu powyższych zagrożeń. Nie wskazał żadnych danych wskazujących na wysokość dochodów. Nie przedstawił również żadnych dokumentów obrazujących jego sytuację materialną, jak chociażby wydruk z rachunku bankowego, potwierdzających, iż brak wstrzymania zaskarżonej decyzji mógłby spowodować niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie znając sytuacji materialnej skarżącego (np. stanu jego zasobów pieniężnych, skali ewentualnych oszczędności) nie ma możliwości stwierdzenia, czy w istocie zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody majątkowej w związku z wydaniem zaskarżonej decyzji ani czy skutki tej decyzji byłyby rzeczywiście trudne do odwrócenia. Mając na uwadze przedmiot zaskarżonej decyzji skarżący winien był wykazać wysokość osiąganych dochodów, jak też wysokość posiadanych środków pieniężnych a także przedłożyć stosowne dokumenty potwierdzające te dane.
Należy także zaznaczyć, iż ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje w ramach instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu kompetencji Sądu do wzywania wnioskodawcy o przedłożenie dodatkowo stosownych dokumentów lub złożenie wyjaśnień, które miałyby uzasadniać potrzebę wstrzymania wykonania decyzji (p. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 sierpnia 2010 r. sygn. akt II FZ 391/10).
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż skarżący nie wykazał, że znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki, o których art. 61 § 3 p.p.s.a., mogą zaistnieć w wypadku odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu.