Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi T. B. na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] grudnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie nakazu rejestracji używanego odbiornika radiofonicznego i ustalenie opłaty za używanie niezarejestrowanego odbiornika radiofonicznego postanawia odmówić wstrzymania wykonania decyzji
Pismem z dnia [...] lutego 2014 r. T. B. (dalej: "skarżący") wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] grudnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie nakazu rejestracji używanego odbiornika radiofonicznego i ustalenie opłaty za używanie niezarejestrowanego odbiornika radiofonicznego.
W skardze został zawarty wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wniosek nie został uzasadniony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270) zwanej dalej p.p.s.a., zasadą w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji. Jednak zgodnie z art. 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Wniosek o wstrzymanie winien zawierać uzasadnienie, które powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione.
Ciężar wykazania istnienia przesłanek zastosowania powołanego przepisu spoczywa na składającym wniosek. Powyższe wynika z samego przepisu i zostało potwierdzone obowiązującym orzecznictwem. Jak stwierdził NSA w postanowieniu z dnia 16 marca 2005 r., sąd nie bada z urzędu faktu, czy szkoda lub trudne do usunięcia skutki rzeczywiście mogą zaistnieć. Uprawdopodobnienie tego faktu spoczywa na stronie wnioskującej o wstrzymanie wykonania decyzji (podobnie postanowienie NSA z dnia 6 kwietnia 2005 r. sygn. akt I OZ 190/05, nie publ.; oraz postanowienie NSA z dnia 18 lutego 2005 r. sygn. akt OZ 1506/04).
Podkreślić zatem trzeba, że wnioskodawca jest zobowiązany do rzeczowego uzasadnienia swego wniosku poprzez poparcie go twierdzeniami, tezami oraz stosownymi dokumentami na okoliczność spełnienia ustawowych przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej (postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 983/08, publ. LEX nr 468877). Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymywanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione (zob. B. Dauter, [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005, s. 168).
Sąd stwierdza, że skarżący nie wykazał, we wniosku żadnych okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia mu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji.
Jednocześnie należy nadmienić, że skarżący ma prawo do wystąpienia z kolejnym wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji na każdym etapie postępowania.
Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.