Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., nazywanej dalej "p.p.s.a."), sąd może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym.
Celowość zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. powinna być analizowana zarówno z punktu widzenia wystąpienia w przyszłości przesłanek do wznowienia postępowania administracyjnego zakończonego zaskarżoną decyzją lub innym aktem (art. 145 § 1 pkt 7, art. 145a k.p.a.), jak i przesłanek do wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego (art. 272 p.p.s.a.) na skutek rozstrzygnięcia wydanego w innym już toczącym się postępowaniu. Względy ekonomii procesowej przemawiają za tym, aby w takich wypadkach, gdy zaskarżona decyzja (inny akt) została wydana w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, zawiesić dokonywanie kontroli jej zgodności z prawem, jeśli toczy się już postępowanie dotyczące tej innej decyzji albo orzeczenia sądu (M. Niezgódka-Medek, Komentarz do ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wyd. LEX, 2011 r.).
Nałożenie kary pieniężnej na osobę, która pełniła funkcję członka zarządu spółki publicznej, możliwe jest wyłącznie w przypadku wcześniejszego nałożenia kary na samą spółkę w oparciu o przepis art. 96 ust. 1 ustawy o ofercie, przy czym kara nakładana na członka zarządu nakładana jest za to samo naruszenie obowiązków, za które uprzednio ukarano samą spółkę.
Taka też sytuacja występuje na gruncie niniejszej sprawy, gdyż nałożenie kary pieniężnej na członka zarządu spółki publicznej jest pochodną uprzedniego nałożenia kary na samą spółkę za rażące naruszenie obowiązków informacyjnych, o których mowa w art. 56 ustawy o ofercie.
Co więcej, na co zwrócił uwagę organ w odpowiedzi na skargę, zaskarżone w niniejszej sprawie rozstrzygnięcie, w zakresie stwierdzonych naruszeń obowiązków przez spółkę D. S.A., oparte zostało o stan faktyczny przyjęty w decyzji Komisji z dnia [...] marca 2012 r. nr [...], którą nałożono na Spółkę karę pieniężną, bowiem w tym zakresie Komisja nie prowadziła postępowania dowodowego.
W związku z powyższym, należy stwierdzić, że prawidłowość ustaleń w sprawie nałożenia kary na Spółkę, na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy o ofercie, w ewidentny sposób rzutować będzie na zasadność odpowiedzialności członka zarządu tej Spółki w oparciu o art. 96 ust. 6 cyt. ustawy o ofercie. W przypadku bowiem ewentualnego uchylenia w toku postępowania sądowoadministracyjnego decyzji nakładającej karę na Spółkę na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy o ofercie, odpadnie też podstawa do ukarania jej członka zarządu. Wspomnieć przy tym należy raz jeszcze, że nałożenie na skarżącego kary ma charakter następczy wobec ukarania samej Spółki, a jego podstawę stanowią ustalenia poczynione w poprzedzającym je postępowaniu prowadzonym wobec spółki D.S.A.
Tym samym, w sytuacji w której spółka D. S.A. złożyła skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2012 r., sygn. akt VI SA/Wa 882/12 oddalającego jej skargę na decyzję nakładającą na D. S.A. karę pieniężną za rażące naruszenie obowiązków informacyjnych, rozstrzygnięcie w niniejszej sprawy zależy od wyniku postępowania sądowoadministracyjnego toczącego się przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
W tym stanie rzeczy, zdaniem Sądu, w rozpatrywanej sprawie zachodzi przesłanka zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego, o której mowa w art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., do czasu zakończenia postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w sprawie ze skargi kasacyjnej D. S.A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2012 r., sygn. akt VI SA/Wa 882/12.