Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Danuta Szydłowska po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. U. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi W. U. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych o zawartości powyżej 4,5% do 18 % alkoholu postanawia: odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy
Postanowieniem z dnia 28 czerwca 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę W. U. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych. Powołane postanowienie zostało uznane za doręczone skarżącej na podstawie art. 73 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej jako "p.p.s.a.") w dniu 29 lipca 2013 r.
Podstawą zapadłego orzeczenia było nieuiszczenie przez skarżącą wpisu sądowego na wezwanie Sądu z dnia 23 kwietnia 2013 r. uznane za doręczone skarżącej na podstawie art. 73 § 4 p.p.s.a. w dniu 22 maja 2013 r.
W dniu 22 stycznia 2014 r. W. U. reprezentowana przez pełnomocnika procesowego - adwokata G. R. złożyła do tut. Sądu wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Jednocześnie złożyła na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie prawa pomocy we wskazanym zakresie.
Uzasadniając brak winy skarżącej w uchybieniu wskazanego terminu pełnomocnik podał, że w okresie kierowania korespondencji sądowej w niniejszej sprawie skarżąca mieszkała z rodzicami, w domu gdzie nie ma skrzynki pocztowej, a awiza zwyczajowo wkładane są przez listonosza w drzwi wejściowe. Dodał, że skarżąca nie zna powodu, dla którego nie odnalazła awiz dotyczących przesyłek sądowych, a domyśla się, że któryś z członków rodziny otwierając drzwi, omyłkowo zagubił je lub zaginęły one w innych okolicznościach. Wyraźnie podkreślił, że rzeczone awiza nigdy nie weszły w posiadanie skarżącej, która w związku z tym nie miała świadomości o kierowanej do niej korespondencji w niniejszej sprawie. O postanowieniu o odrzuceniu skargi i poprzedzającej je korespondencji uzyskała wiedzę dopiero w dniu 15 stycznia 2014 r., po zapoznaniu się pełnomocnika z aktami sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Przepis art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej jako "p.p.s.a.") wprowadził zasadę, zgodnie z którą czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna, przy czym, w przypadku jeżeli strona nie dokonała czynności bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie niewątpliwie doszło do uchybienia 7-dniowego terminu do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy, tożsamego z terminem do uiszczenia wpisu sądowego.
Tryb złożenia wniosku o przywrócenie terminu szczegółowo reguluje art. 87 p.p.s.a. W myśl § 1 pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Natomiast § 2 stanowi, że w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
Wniosek o przywrócenie terminu, wniesiony w dniu 22 stycznia 2014 r. - został złożony w terminie wynikającym z art. 87 § 1 p.p.s.a. Skoro bowiem przyczyną uchybienia terminu był brak wiedzy skarżącej o wezwaniu do uiszczenia wpisu oraz postanowieniu o odrzuceniu skargi - to przyjąć należy, że ustała ona w dniu 15 stycznia 2014 r., kiedy pełnomocnik skarżącej zapoznał się z aktami sprawy.