0. 0. POSTANOWIENIE 0. 0. Dnia 11 czerwca 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska - Matusiak po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z zażalenia M. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 maja 2008 r. odrzucające skargę M. J. na bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie wydania faktury VAT postanawia 1. odrzucić zażalenie; 2. zwrócić skarżącemu M. J. kwotę 100 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu od zażalenia.
Postanowieniem z dnia 8 maja 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę M. J. na bezczynność Ministra Infrastruktury w przedmiocie wydania faktury VAT. Odpis tego postanowienia został doręczony skarżącemu w dniu 15 maja 2008 r.
W dniu 23 maja 2008 r. (data stempla pocztowego) M. J. (dalej jako: skarżący) - reprezentowany przez radcę prawnego - złożył zażalenie na ww. postanowienie odrzucające skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm., dalej jako p.p.s.a.) od postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna. Zgodnie natomiast z przepisem art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym zażalenie, jeżeli jest ono niedopuszczalne.
Zażalenie wniesione w dniu 23 maja 2008 r. przez pełnomocnika skarżącego (radcę prawnego) Sąd uznał za niedopuszczalne, bowiem nie jest ono środkiem odwoławczym przysługującym od postanowienia kończącego postępowanie w sprawie. Niewątpliwie zaś, wydane w dniu 8 maja 2008 r. postanowienie odrzucające skargę kończy postępowanie w niniejszej sprawie.
Sąd nie był też władny uznać wniesionego przez stronę skarżącą niewłaściwego środka odwoławczego w postaci zażalenia za ewentualną skargę kasacyjną. Skoro bowiem strona skarżąca reprezentowana jest przez profesjonalnego pełnomocnika, to nazwanie przez niego pisma procesowego "zażaleniem" nie może być uznane za omyłkowe, gdyż zobowiązany jest on w szczególności do należytego działania w imieniu reprezentowanej strony. Pomimo tego, że błędne nazwanie czynności procesowej nie przesądza o jej treści, to jednak reguła ta - zdaniem Sądu - nie może znaleźć zastosowania w przypadku reprezentowania skarżącej spółki przez profesjonalnego pełnomocnika. Radca prawny bowiem podlega dodatkowym wymogom należytej staranności w prowadzeniu spraw, zaś w piśmie z dnia 23 maja 2008 r. kilkakrotnie wskazano, iż strona skarżąca składa właśnie zażalenie.
Podobnie w kwestii odrzucenia środka odwoławczego, niewłaściwie nazwanego przez profesjonalnego pełnomocnika, wypowiedział się również NSA m.in. w postanowieniach z dnia 21 czerwca 2007 r. (sygn. akt I OZ 445/07, niepubl.) oraz z 24 listopada 2006 r. (sygn. akt I OSK 1777/06, niepubl.), wskazując, iż złożone przez radcę prawnego zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi jest niedopuszczalne. W ocenie Sądu trzeba uznać, że orzeczenia te zachowują aktualność na gruncie niniejszej sprawy.
Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia, działając w oparciu o przepis art. 178 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.
O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 232 § 1 pkt 1a p.p.s.a., zwracając skarżącemu kwotę, stanowiącą równowartość całości uiszczonego wpisu od zażalenia.