Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki po rozpoznaniu w dniu 2 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. D. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. w przedmiocie ponownego rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji postanawia: odrzucić skargę
Skarżący - W. D., złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. (dalej SKO), polegającą na nierozpoznaniu jego wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji z [...] stycznia 2005 r.
W odpowiedzi na skargę SKO wniosło o odrzucenie skargi, wskazując iż skarżący przed wniesieniem rzeczonej na wstępie skargi nie dopełnił obowiązku wynikającego z art. z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 .), dalej jako p.p.s.a. w zw. z art. 37 §1 k.p.a. tj. nie wezwał SKO do usunięcia naruszenia prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Każde merytoryczne rozpatrzenie skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądem administracyjnym badaniem dopuszczalności jej wniesienia. Skarga jest dopuszczalna, gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu administracyjnego, skargę wniesie uprawniony podmiot oraz gdy skarga spełnia wymogi formalne i została złożona w przewidzianym w prawie trybie i terminie. Stwierdzenie braku którejkolwiek z wymienionych przesłanek uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do jej odrzucenia.
Zakres właściwości rzeczowej sądu administracyjnego określa art. 3 § 2 p.p.s.a., zgodnie z którym kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na: decyzje administracyjne (pkt 1); postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty (pkt 2); postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (pkt 3); inne akty lub czynności niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (pkt 4); pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach (pkt 4a) oraz bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a (pkt 8).
Wobec tego Sąd stwierdził, że rzeczona na wstępie skarga na bezczynność SKO w wydaniu żądanej przez skarżącego decyzji podlega jego kontroli. Nadto Sąd uznał, że skarga zawiera wszystkie elementy formalne wymagane dla pisma procesowego i wniósł ją uprawniony podmiot.
Przechodząc do badania dopuszczalności skargi pod względem trybu i terminu jej wniesienia Sąd zauważa, że zgodnie z art. 52 § 1 p.p.s.a., skargę do sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie (...) - w rozpoznawanym przypadku przed SKO. W myśl § 2 powołanego artykułu przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia przewidziany w ustawie, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.