Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka (spr.) Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Protokolant ref. staż. Katarzyna Skurzyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2013 r. sprawy ze skargi R. S.A. z siedzibą w [...] na bezczynność Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie doręczenia decyzji postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącej R. S.A. z siedzibą w [...] kwotę 100 (słownie: sto) złotych, uiszczoną tytułem wpisu od skargi.
Radio P. SA z siedzibą w W. (dalej skarżąca) dnia 19 lutego 2013 r. (k. 2 akt) złożyło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - czyniąc to za pośrednictwem Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (dalej Przewodniczący KRRiT), skargę na bezczynność tego organu w doręczeniu decyzji wydanej w skutek skargi o wznowienie postępowania administracyjnego.
W skardze skarżąca wniosła o:
1. zobowiązanie organu do doręczenia decyzji, w której:
a. wznowiono postępowanie w sprawie zakończonej decyzją z [...] marca 2005 r. nr [...], zmieniającą koncesję nr [...], w zakresie dotyczącym ustalenia wysokość opłaty za zmianę koncesji;
b. stwierdzono, że decyzja zmieniająca została wydana z naruszeniem prawa oraz wskazano okoliczności, iż z powodu upływu pięcioletniego okresu od dnia doręczenia decyzji zmieniającej nie ma możliwości uchylenia tej decyzji w żądanej części i wydania w tym zakresie nowej decyzji określającej opłatę za koncesje w kwocie 82 złote;
c. wstrzymano wykonanie koncesji w zaskarżonej części;
2. stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
W uzasadnieniu skargi odnośnie stanu faktycznego i prawnego sprawy podała, że w decyzji zmieniającej organ ustalił wysokość opłaty za zmianę koncesji na kwotę 40.543 złote, i że nastąpiło to w oparciu o niekonstytucyjne przepisy. Skarżąca wyjaśniła, że 19 lipca 2011 r. Trybunał Konstytucyjny RP (dalej Trybunał) wydał wyrok w sprawie P 9/09, w którym stwierdził, niekonstytucyjność art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2011 r., nr 43, poz. 226, nr 85, poz. 459 i nr 112, poz. 654) - jest niezgodny z art. 217 i art. 92 ust. 1 Konstytucji RP oraz niekonstytucyjność rozporządzenia Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z dnia 4 lutego 2000 r. w sprawie opłat za udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych (Dz. U. nr 12, poz. 153 i nr 90, poz. 1007 oraz z 2002 r. nr 58, poz. 541 i z 2007 r. nr 124, poz. 870) - jest niezgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP. Nadto Trybunał orzekła, że ww. przepisy tracą moc obowiązywania z upływem dwunastu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w dzienniku Ustaw RP. Skarżąca wskazała, że wyrok ów został opublikowany 3 sierpnia 2011 r. w Dz. U. z 2011 r. nr 160, poz. 963, zatem niekonstytucyjne przepisy utraciły moc z dniem 3 sierpnia 2012 r.
Dalej wnosząca skargę podała, że 3 września 2012 r. - tj. jej zdaniem z zachowaniem terminu określonego w art. 145a § 2 k.p.a., złożyła do Przewodniczącego KRRiT skargę o wznowienie postępowania zakończonego wydaniem decyzji zmieniającej, w części ustalającej wysokość opłaty za zmianę koncesji, w której to skardze zażądała:
1. wznowienia postępowania zakończonego decyzja zmieniającą koncesję;
2. stwierdzenia, że decyzja zmieniająca została wydana z naruszeniem prawa oraz wskazano okoliczności, iż z powodu upływu pięcioletniego okresu od dnia doręczenia decyzji zmieniającej nie ma możliwości uchylenia tej decyzji w żądanej części i wydania w tym zakresie nowej decyzji określającej opłatę za koncesje w kwocie 82 złote;