Sprawa ze skargi na bezczynność Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie doręczenia decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka (spr.) Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Protokolant ref. staż. Katarzyna Skurzyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2013 r. sprawy ze skargi P. S.A. z siedzibą w [...] na bezczynność Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w przedmiocie doręczenia decyzji postanawia: 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić skarżącej P. S.A. z siedzibą w [...] kwotę 100 (słownie: sto) złotych, uiszczoną tytułem wpisu od skargi.

Uzasadnienie strona 1/4

P. SA z siedzibą w W. (dalej skarżąca) dnia 18 lutego 2013 r. (k. 19 akt) złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - czyniąc to za pośrednictwem Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (dalej Przewodniczący KRRiT), skargę na bezczynność tego organu w doręczeniu decyzji wydanej na skutek złożenia wniosku o udzielenie koncesji na kolejny okres.

W skardze skarżąca wniosła o:

1. zobowiązanie organu do doręczenia decyzji wydanej na skutek wniosku o udzielenie koncesji na kolejny okres z 3 września 2012 r. - w terminie 14 dni od doręczenia organowi prawomocnego wyroku;

2. stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu skargi odnośnie stanu faktycznego i prawnego sprawy skarżąca wskazała, że posiada koncesję nr [...] i w myśl art. 35a ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji - będąc nadawcą programu telewizyjnego, miała prawo złożyć wniosek o udzielenie jej koncesji na kolejny okres. Termin na złożenie takiego wniosku został określony jako nie później niż 12 miesięcy przed wygaśnięciem poprzedniej koncesji. Skarżąca wyjaśniła, że 3 września 2012 r. wystąpiła do Przewodniczącego KRRiT z wnioskiem o udzielenie koncesji na kolejny okres, opłaconym w kwocie 616 złotych, który to wniosek przez organ nie został rozpoznany do 3 listopada 2012 r. Ponadto do 3 listopada 2012 r. skarżąca nie została również powiadomiona o przedłużeniu postępowania wszczętego ww. wnioskiem.

Skarżąca stanęła zatem na stanowisku, że w związku z nie wydaniem przez Przewodniczącego KRRiT żądanej decyzji oraz z upływem terminu określonego w art. 35 k.p.a., a także z uwagi na brak powiadomienia jej o przedłużeniu postępowania, organ w konsekwencji w dniu 3 listopada 2012 r. wydał decyzję uwzględniającą wniosek, której skarżącej nie doręczył, zatem złożyła ona do Sądu skargę na bezczynność. W tym zakresie skarżąca powołała się na art. 11 ust. 9 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którym jeżeli organ nie rozpatrzy wniosku w terminie uznaje się , że wydał rozstrzygnięcie zgodnie z wnioskiem przedsiębiorcy

Skarżąca wskazała również, że 16 listopada 2012 r. zwróciła się do organu o doręczenie jej decyzji wydanej na skutek wniosku z dnia 3 września 2012 r., a następnie wobec braku reakcji organu, dnia 21 grudnia 2012 r. wezwała go do usunięcia naruszenia prawa poprzez doręczenie decyzji. Nadto uznając, że wszelkie działania organu podjęte w tej sprawie po dacie 3 listopada 2012 r. są nieważne i powołała się na art. 156 § 1 ust. 3 k.p.a. Zarzut ten odniosła do informacji uzyskanej od organu, że uchwałą z [...] stycznia 2013 r. przedłużona została koncesja i uchwała ta została przedłożona do konsultacji Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej.

Skarżąca wyjaśniła także, że w myśl art. 35 k.p.a. organ rozpoznaje sprawę bez zbędnej zwłoki, a w żadnym przypadku Kodeks postępowania administracyjnego nie przewiduje terminu dłuższego niż dwa miesiące od dnia wszczęcia postępowania. Wobec tego skoro skargę o wznowienie złożyła 3 września 2012 r. to dwumiesięczny - najdłuższy, termin na jej rozpoznanie minął 3 listopada 2012 r. Mając to na względzie skarżąca stwierdziła, że należy przyjąć, iż Przewodniczący KRRiT po upływie ww. dwóch miesięcy wydał decyzję, czyniąc to w oparciu o art. 11 ust. 9 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (dalej u.s.d.g.), co w konsekwencji oznacza, że decyzja ta jest zgodna z wnioskiem skarżącej.

Strona 1/4