Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Pamela Kuraś-Dębecka po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku T. C. o wymierzenie Krajowej Radzie Doradców Podatkowych grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002, nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanawia: 1. wymierzyć Krajowej Radzie Doradców Podatkowych grzywnę w wysokości 6449,96 złotych (słownie: sześć tysięcy czterysta czterdzieści dziewięć złotych i dziewięćdziesiąt sześć groszy), 2. zasądzić od Krajowej Rady Doradców Podatkowych na rzecz T. C. kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z 6 października 2010 r. wnioskodawca - T. C., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wymierzenie Krajowej Radzie Doradców Podatkowych (dalej jako Rada) grzywny na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r., nr 153, poz. 1270, ze zm.) - dalej p.p.s.a., w związku z nie przekazaniem przez Radę jego skargi - pisma z 30 sierpnia 2010 r., na bezczynność Rady w rozpoznaniu sprawy w przedmiocie skreślenia wnioskodawcy z listy doradców podatkowych.
W odpowiedzi na wniosek Rada wyjaśniła, że skarga na jej bezczynność - pismo z 30 sierpnia 2010 r., zostało wniesione przez wnioskodawcę za pomocą faksu i nie zostało opatrzone własnoręcznym podpisem wnoszącego. Wobec tego Rada uznała, że wniesienie tej skargi było nieskuteczne, w konsekwencji czego nie wiązał jej termin wskazany w art. 54 § 2 p.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 55 § 1 p.p.s.a. w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., Sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.
W myśl art. 54 § 1 p.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Organ, o którym mowa w § 1, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia (§ 2 cyt. przepisu).
Kwestią sporną w niniejszym przypadku jest, czy wniesienie skargi na bezczynność za pomocą faksu było skuteczne, tj. czy wywoływało skutki prawne i zobowiązywało Radę do jej przekazania do Sądu wraz z odpowiedzią i aktami sprawy.
Zdaniem Sądu tak. Jak wynika z treści rozpoznawanego wniosku oraz odpowiedzi na niego - udzielonej przez Radę, do Rady wpłynęła wskazana na wstępie skarga na bezczynność. Skarga ta została opatrzona przez Radę prezentatą, na której widnieje data 30 sierpnia 2010 r. Od tego momentu rozpoczął bieg termin określony w art. 54 § 2 p.p.s.a. Zatem trzydziestodniowy termin na przekazanie przez Radę skargi wraz z odpowiedzią i aktami sprawy do Sądu rozpoczął bieg 31 sierpnia, a ostatnim dniem był 29 września 2010 r. Do dnia dzisiejszego dokumenty te nie zostały przekazane do Sądu. Wobec tego bezspornym pozostaje fakt, iż organ uchybił obowiązkowi określonemu w art. 54 § 2 p.p.s.a.
W ocenie Sądu sformułowanie zawarte w art. 55 § 1 p.p.s.a. nakazuje przyjąć, że grzywna, o jakiej mowa w tym przepisie, ma charakter mieszany - dyscyplinująco-restrykcyjny. Na przyjęcie wyłącznie dyscyplinującego charakteru takiej grzywny nie pozwala dyspozycja tego przepisu w zestawieniu z art. 54 § 2 p.p.s.a. Zawarte w art. 55 § 1 p.p.s.a. stwierdzenie "W razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd (...) może orzec o wymierzeniu organowi grzywny (...)" - oznacza, że wyłączną, materialnoprawną przesłanką takiego orzeczenia jest niewypełnienie obowiązków określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a. w terminie przewidzianym w tym przepisie. Jednakże "sąd (...) może orzec" o wymierzeniu organowi grzywny, co oznacza, że rozstrzygając w tej kwestii, Sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, a więc między innymi przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., a także czas, jaki upłynął od wniesienia skargi, i właśnie to, czy przed rozpatrzeniem wniosku o wymierzenie organowi grzywny organ ten obowiązek wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu (vide: T. Woś /w:/ T. Woś (red.), H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2005, s. 259; tak również: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lipca 2006 r., sygn. akt II OSK 1024/06, ONSAiWSA z 2006 r., nr 6 poz. 156).