Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Borowiecki po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. Sp. z o.o. z siedzibą w K. o wymierzenie Głównemu Inspektorowi Farmaceutycznemu grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) p o s t a n a w i a: 1) wymierzyć Głównemu Inspektorowi Farmaceutycznemu grzywnę w wysokości 500,00 (pięćset) złotych; 2) zasądzić od Głównego Inspektora Farmaceutycznego na rzecz skarżącej spółki A. Sp. z o.o. z siedzibą w K. kwotę 357,00 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W dniu 21 listopada 2013 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął wniosek skarżącej spółki A. Sp. z o.o. z siedzibą w K., w którym strona skarżąca, reprezentowana przez adwokata, powołując się na normę prawną wyrażoną w przepisie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej także: "p.p.s.a.") - wniosła o wymierzenie Głównemu Inspektorowi Farmaceutycznemu grzywny w kwocie 15.000 (piętnaście tysięcy) złotych z tytułu niewykonania obowiązku przekazania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie skargi z dnia 2 października 2013 r. (doręczonej organowi w dniu 4 października 2013 r.) na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...] wraz z odpowiedzią na skargę oraz akt administracyjnych. Jednocześnie skarżaca spółka wniosła o zasądzenie kosztów postępowania sądowoadmninistracyjnego.
Uzasadniając wniosek o wymierzenie organowi grzywny, skarżąca spółka zarzuciła Głównemu Inspektorowi Farmaceutycznemu, że pomimo upływu ustawowego terminu 30 dni, o którym mowa w przepisie art. 54 § 2 p.p.s.a., organ nie przekazał Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie zarówno skargi z dnia 2 października 2013 r. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...] wydanej w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej, jak również odpowiedzi na skargę oraz stosownych akt administracyjnych dotyczących tej sprawy.
Ponadto strona skarżaca podkreśliła, że organ nie rozpoznał znajdującego się w treści skargi wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, pomimo, że wskazane przez stronę naruszenia przepisów prawa materialnego i procesowego uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Głównego Inspektora Farmaceutycznego. Skarżąca spółka wskazała przy tym, że nierozpoznanie wspomnianego wniosku o wstrzymanie wykonania spornej decyzji organu wywołuje konkretne szkody majątkowe, które narażają stronę skarżacą na straty i przyczyniają się do powstania ryzyka spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, a także ryzyka zwolnień zatrudnionych pracowników hurtowni farmacweutycznej.
Skarżąca spółka załączyła do wniosku o wymierzenie grzywny zarówno odpis skargi z dnia 2 października 2013 r. (vide: k. 5 akt sądowych), jak również poświadczone za zgodność z oryginałem kopie: potwierdzenia nadania skargi (k. 19 akt sądowych), zwrotnego potwierdzenia doręczenia skargi organowi (4 października 2013 r. - k. 20 akt sądowych) oraz potwierdzenie uiszczenia opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (k. 22 akt sądowych).
Pismem z dnia 4 grudnia 2013 r. WSA w Warszawie przesłał Głównemu Inspektorowi Farmaceutycznemu odpis wniosku strony skarżacej o wymierzenie grzywny organowi, wzywając ten organ do zajęcia stanowiska w sprawie przedmiotowego wniosku w terminie 7 dni.
Ustosunkowując się do wniosku strony skarżacej, Główny Inspektor Farmaceutyczny w piśmie z dnia 11 grudnia 2013 r. wyjaśnił, że przyczyną uchybienia terminu ustawowego, o którym mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., był błąd polegający na mylnym przyjęciu przez pracownika organu, że przy obliczaniu terminu 30 dni uwzględnia się wyłącznie dni pracujące, nie zaś dni kalendarzowe. W konsekwencji organ wskazał, że pracownik mylnie przyjął, że ostatnim dniem do złożenia odpowiedzi na skargę będzie dzień 19 listopada 2013 r. Organ podniósł jednocześnie, że jego działanie nie miało na celu przedłużanie czasu na rozpatrzenie sprawy przed sądem administracyjnym, lecz stanowiło wyłącznie konsekwencję pomyłki pracownika co do sposobu liczenia terminu przekazania skargi do sądu. W tej sytuacji, zdaniem organu, nie można przypisać Głównemu Inspektorowi Farmaceutycznemu winy, lecz zwykły błąd w jego działaniu.