Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Pamela Kuraś-Dębecka po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku D. M. o wymierzenie Prezesowi Narodowego Funduszu Zdrowia grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. 2012, poz. 270) postanawia: wymierzyć Prezesowi Narodowego Funduszu Zdrowia grzywnę w wysokości 6799.04 złotych (słownie: sześć tysięcy siedemset dziewięćdziesiąt dziewięć złotych i cztery grosze).
Pismem z 12 marca 2012 r. (k. 2 akt) wnioskodawca - D. M., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej jako Sąd) o wymierzenie Prezesowi Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej jako Prezes NFZ) grzywny na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. 2012 r., poz. 270) - dalej p.p.s.a., w związku z nie przekazaniem przez Prezesa NFZ jego skargi - pisma z 6 września 2011 r., na decyzję Prezesa NFZ z [...] sierpnia 2011 r. nr [...].
Prezes NFZ pomimo wezwania Sądu do ustosunkowania się wobec ww. wniosku (k. 4 akt) stanowiska nie zajął.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 55 § 1 p.p.s.a. w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., Sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.
W myśl art. 54 § 1 p.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Organ, o którym mowa w § 1, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia (§ 2 cyt. przepisu).
Jak wynika z akt sprawy o sygn. VISA/Wa 1988/11 dnia 8 września 2011r. złożono do Sądu skargę, wskazując na jej wstępie decyzję z [...] sierpnia 2011 r. nr [...]. Sąd badając ową skargę powziął wątpliwości co do jej zakresu przedmiotowego i zwrócił się o wyjaśnienie, czy obejmuje ona także inną decyzję, tj. z [...] sierpnia 2011 r. nr [...]. W piśmie z 7 grudnia 2011 r. wskazano, że skarga dotyczy dwóch decyzji: z [...] sierpnia 2011 r. nr [...] oraz z [...] sierpnia 2011 r. nr [...]. Wobec powyższego skarga na decyzję z [...] sierpnia 2011 r. nr [...] została wpisana do dziennika korespondencji ogólnej pod nr VI KO 337/11 i przesłana Prezesowi NFZ, celem udzielenia na nią odpowiedzi oraz odesłania do Sądu wraz ze skargę i aktami sprawy, dotyczącymi decyzji z [...] sierpnia 2011 r. nr [...], w terminie 30 dni.
Zgodnie z aktami sprawy o sygn. VISA/Wa 490/12 korespondencja VI KO 337/11 została nadana na adres Prezesa NFZ dnia 20 grudnia 2011 r. (k. 17 akt). Sąd stwierdza więc, że od tego momentu rozpoczął bieg termin, określony w art. 54 § 2 p.p.s.a. Zatem trzydziestodniowy termin na przekazanie przez Prezesa NFZ skargi wraz z odpowiedzią i aktami sprawy do Sądu rozpoczął się 21 grudnia 2011 r., a zakończył 19 stycznia 2012 r. Sąd stwierdziwszy, że Prezes NFZ nie wypełnił powyższego obowiązku dnia 8 lutego 2012 r. ponownie wezwał go do nadesłania skargi, odpowiedzi na skargę oraz akt sprawy (k. 21 akt). Wezwanie to zostało odebrane 15 lutego 2012 r. (z.p.o. k. 23 akt). Ostatecznie skarga i odpowiedź na skargę, bez akt administracyjnych zostały nadane do Sądu 1 marca 2012 r. (k. 15 akt).
W ocenie Sądu sformułowanie zawarte w art. 55 § 1 p.p.s.a. nakazuje przyjąć, że grzywna, o jakiej mowa w tym przepisie, ma charakter mieszany - dyscyplinująco-restrykcyjny. Oznacza to, że ostateczne przekazanie przez Prezesa NFZ skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę nie eliminuje po stronie Sądu możliwości wymierzenia organowi grzywny, jeżeli przekazanie to nastąpiło z uchybieniem terminu i strona wniosła o jej wymierzenie. Na przyjęcie wyłącznie dyscyplinującego charakteru takiej grzywny nie pozwala bowiem dyspozycja przepisu 55 § 1 p.p.s.a. w zestawieniu z art. 54 § 2 p.p.s.a. Zawarte w art. 55 § 1 p.p.s.a. stwierdzenie "W razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd (...) może orzec o wymierzeniu organowi grzywny (...)" - oznacza, że wyłączną, materialnoprawną przesłanką takiego orzeczenia jest niewypełnienie obowiązków określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a. w terminie przewidzianym w tym przepisie. Wskazanie, że "sąd (...) może orzec" o wymierzeniu organowi grzywny oznacza, że rozstrzygając tą kwestię, Sąd powinien wziąć pod uwagę m.in. przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a. - to czy wyjaśniono powody niedotrzymania terminu, a także czas, jaki upłynął od wniesienia skargi do przekazania jej według właściwości do Sądu.