Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. P. o wymierzenie Krajowej Radzie Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanawia: 1. wymierzyć Krajowej Radzie Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa grzywnę w wysokości 8.543,02 zł (słownie: osiem tysięcy pięćset czterdzieści trzy złote, dwa grosze); 2. zasądzić od Krajowej Rady Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa na rzecz M. P. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu wpisu sądowego od skargi.
M. P. (dalej jako wnioskodawca), pismem z 6 stycznia 2018 r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek o wymierzenie Krajowej Radzie Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa (organ) grzywny na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. 2017 r. poz. 1369 ze zm.; dalej p.p.s.a.) w związku z nieprzekazaniem przez organ jego skargi - pisma z 15 lipca 2017 r., na uchwałę Krajowej Rady Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa z [...] czerwca
2017 r., nr [...], dotyczącą wydania zaświadczenia potwierdzającego brak wniesienia w ustawowym terminie sprzeciwu w zakresie uznania kwalifikacji zawodowych do wykonywania samodzielnych funkcji w budownictwie.
Wnioskodawca wskazał, że w dniu 15 lipca 2017 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wniósł do organu "skargę na uchwałę tegoż organu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w zakresie zażalenia na postanowienie odmawiające wydania zaświadczenia".
Wyjaśnił, że organ wezwał go do usunięcia braków skargi poprzez jej podpisanie pod rygorem pozostawienia bez rozpatrzenia. Stwierdził, że podmiot, do którego wpłynęła skarga skierowana do sądu administracyjnego, nie tylko nie jest zobowiązany, ale nie jest również uprawniony do dokonywania oceny spełnienia przez nią warunków formalnych. Wnioskodawca stanął na stanowisku, że tylko sąd administracyjny jest władny do badania dopuszczalności skargi, w tym między innymi dokonywania oceny spełnienia przez nią warunków formalnych, jak również ustalenia, czy skarga została podpisana. Uznał, że organ nie jest dysponentem skargi skierowanej do sądu administracyjnego i nie może w związku z tym decydować, czy i kiedy przekaże skargę do sądu.
Organ w piśmie z 21 lutego 2018 r. wyjaśnił, że dokumenty złożone w sposób jak uczynił to M. P. nie mogą być traktowane jako podpisane przy pomocy podpisu elektronicznego. Stwierdził, że skoro wezwanie do usunięcia braku pisma - skargi pozostało bez odpowiedzi, to zgodnie z rygorem pozostawiono je bez rozpoznania. Organ wyraził przekonanie, że nie miał podstaw oraz możliwości technicznych, aby przekazać sądowi pismo wysłane drogą elektroniczną na adres mailowy organu w formacie PDF. Takie pismo, jak podał, na skutek braku zachowania formy pisemnej ani elektronicznej w ogóle nie było traktowane jako skarga na uchwałę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 55 § 1 p.p.s.a. w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., Sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.
W myśl art. 54 § 1 p.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Organ, o którym mowa w § 1, przekazuje skargę sądowi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej otrzymania (§ 2 cyt. przepisu).