Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie nakazu przywrócenia zabytku do stanu poprzedniego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Mirosław Montowski po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi [...] spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w [...] na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lutego 2019 r., znak: [...] w przedmiocie nakazu przywrócenia zabytku do stanu poprzedniego postanawia: I. odrzucić skargę; II. zwrócić ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżącemu - [...] spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w [...] - kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem uiszczonego wpisu sądowego od skargi.

Uzasadnienie

[...] spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w [...] ("skarżąca") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lutego 2019 r., znak: [...], w przedmiocie nakazu przywrócenia zabytku do stanu poprzedniego.

Zarządzeniem Przewodniczącej Wydziału z dnia 15 maja 2019 r. wezwano skarżącą do usunięcia braków formalnych skargi poprzez nadesłanie siedmiu odpisów skargi oraz złożenie dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania strony skarżącej (odpisu z KRS) - w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi.

Przesyłki zawierającą powyższe wezwanie, na podstawie art. 73 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., dalej "p.p.s.a."), uznano za doręczoną z dniem 25 czerwca 2019 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Skarga na akt organu administracji publicznej składana do wojewódzkiego sądu administracyjnego powinna spełniać określone w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm., dalej "P.p.s.a."), wymogi formalne, a także odpowiadać wymogom dotyczącym opłaty sądowej.

Stosownie do art. 57 § 1 P.p.s.a. skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. Wymogi, jakim powinny odpowiadać pisma w postępowaniu sądowym, określa art. 46 i art. 47 P.p.s.a. Według art. 46 § 1 pkt 4 P.p.s.a. każde pismo strony powinno zawierać podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, a zgodnie z art. 46 § 3 P.p.s.a. do pisma należy dołączyć pełnomocnictwo lub jego wierzytelny odpis, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który w danej sprawie nie złożył jeszcze tych dokumentów przed sądem. Zgodnie z art. 47 § 1 P.p.s.a. do pisma strony należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych.

Wezwanie do uzupełnienia braków formalnych skargi uznano za doręczone skarżącej, na podstawie art. 73 P.p.s.a., z dniem 25 czerwca 2019 r. Termin zatem do uzupełnienia braków upłynął bezskutecznie w dniu 2 lipca 2019 r. Wobec powyższego stwierdzić należy, że skarżąca nie uzupełniła braków formalnych skargi - nie złożyła odpisów i dokumentu określającego umocowanie do reprezentowania strony skarżącej w zakreślonym przez Sąd terminie.

W tym stanie rzeczy - na mocy art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1