Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Cieśla po rozpoznaniu w dniu 25 lipca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] marca 2016 r. znak [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia
A. S. (dalej jako skarżąca) złożyła skargę na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] marca 2016 r. znak [...], utrzymujące w mocy postanowienie [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] maja 2015 r. znak [...]. o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia i wezwaniu do wykonania obowiązku zaszczepienia dziecka. Do skargi skarżąca załączyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia wraz z wnioskiem o zawieszenie postępowania egzekucyjnego.
Uzasadniając złożony wniosek skarżąca wskazała, że kwota nałożonej grzywny w kwocie 400 zł jest zbyt wysoka, zwłaszcza gdy weźmie się pod uwagę że razem z mężem otrzymali 4 postanowienia o nałożeniu grzywny, każde w kwocie 400 zł, co stanowi bardzo wysokie obciążenie dla budżetu rodziny skarżącej, bowiem stanowi cały miesięczny dochód. Skarżąca wskazała ponadto, że w razie podjęcia próby egzekucji tej kwoty przez organ, będzie zmuszona wykonać szczepienia ochronne wskazane w tytule wykonawczym, które niesie ze sobą nieodwracalne skutki, których w żaden sposób nie można cofnąć ani zrekompensować. Nie jest możliwe podjęcie takich zabiegów medycznych, które całkowicie i bezpiecznie usuną wszystkie składniki podanej szczepionki oraz usuną efekty ich działania, pozostawiając organizm w stanie sprzed wykonania zabiegu oraz usuną efekty ich działania, pozostawiając organizm w stanie sprzed wykonania zabiegu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.- zwanej dalej p.p.s.a.) sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z konstrukcji powyższego przepisu wynika, że na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana. Jest to wyjątek od zasady, w myśl której wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. W przepisie tym chodzi bowiem o szczególne i wyjątkowe zagrożenie odpowiadające specjalnemu rodzajowi ochrony tymczasowej strony postępowania. Podkreślenia wymaga, że wniosek powinien zawierać spójną argumentację, popartą faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Rzeczą Sądu jest zaś zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają (lub nie) za wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Dla uwzględnienia wniosku o wstrzymanie wykonania rozstrzygnięcia dotyczącego należności pieniężnej nie jest wystarczające samo powołanie się na zagrożenie dla sytuacji materialnej skarżącego. Twierdzenia wnioskodawcy powinny zostać poparte dokumentami źródłowymi, dotyczącymi jego sytuacji finansowej oraz majątkowej.
Analizując pod tym względem argumentację skarżącej, uznać należy, że nie uprawdopodobniła ona wystąpienia przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia. Wskazywane we wniosku możliwe, negatywne konsekwencje wykonania szczepienia nie stanowią skutku wykonania zaskarżonego postanowienia. Skarżąca nie wykazała także, w jaki sposób obowiązek uiszczenia grzywny spowoduje dla niego trudne do odwrócenia skutki, bądź znaczną szkodę. Nie wskazała na żadne okoliczności i nie przedstawiła żadnych dokumentów, które miałyby uzasadniać wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Wskazać ponadto należy, że w niniejszej sprawie chodzi o świadczenie pieniężne, które z natury rzeczy jest odwracalne. Wobec tego należy stwierdzić, że podnoszone we wniosku okoliczności nie wskazują w żaden sposób na możliwość wystąpienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w przypadku wykonania zaskarżonego postanowienia.
W zakresie złożonego przez stronę skarżącą wniosku o zawieszenie postępowania egzekucyjnego Sąd stwierdził, że brak jest podstaw do jego rozpoznania, gdyż organem właściwym do zawieszenia takiego postępowania w drodze postanowienia, jest wyłącznie organ egzekucyjny (art. 56 § 3 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji).
Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. orzekł jak w postanowieniu.