Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Bogusław Cieśla po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. W. i B. W. na postanowienie (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia (...) kwietnia 2013 r., nr (...) w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Skarżący W. W. i B. W. wraz ze skargą na postanowienie (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia (...) kwietnia 2013 r., nr (...), wnieśli o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.
Zaskarżonym postanowieniem (...) Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w (...) w przedmiocie nałożenia na skarżących grzywny w celu przymuszenia w wysokości 93 646,80 zł. w związku z niewykonaniem obowiązku rozbiórki poddasza użytkowego nadbudowanego częściowo nad budynkiem mieszkalnym i częściowo budynkiem gospodarczym na terenie działki nr ew. (...) w m. (...) gm. (...).
Wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia skarżący nie uzasadnili.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z powyższego wynika, iż wprowadzona w § 3 cyt. przepisu ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi wyjątek od zasady przewidzianej w cyt. § 1 tego artykułu. Zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania może mieć bowiem miejsce tylko w sytuacjach ściśle określonych w tym przepisie. Wskazać przy tym trzeba, iż w myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd orzeka o wstrzymaniu wykonania na wniosek skarżącego, a wobec tego to skarżący zobowiązany jest - poprzez odniesienie się do konkretnych zdarzeń - wykazać, że wykonanie aktu lub czynności przed rozpoznaniem skargi może spowodować dla niego skutki, o których mowa powyżej. Zatem uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na stronie skarżącej. Za niewystarczające w tym zakresie należy uznać jedynie powtórzenie treści omawianego przepisu i przesłanek z niego wynikających. W postanowieniu z 18 maja 2004 r. sygn. akt FZ 65/04 Naczelny Sąd Administracyjny wyraźnie stwierdził, że brak uzasadnienia wniosku uniemożliwia jego merytoryczną ocenę.
Sąd rozpatrując wniosek o wstrzymanie zaskarżonej decyzji bada, czy w sprawie pojawiły się okoliczności, które stanowiłyby przesłanki opisane w art. 61 § 3 ww. ustawy, tj. czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Tylko możliwość pojawienia się tych przesłanek może skutkować zastosowaniem zawnioskowanej instytucji.
Skarżący we wniosku nie podnieśli okoliczności, które wskazywałyby na pojawienie się przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 p.p.s.a. Strona zatem nie uzasadniła wniosku o wstrzymanie. Brak uzasadnienia wniosku, jak wyżej zaznaczono, przemawia za jego oddaleniem. Wniosek zawiera jedynie żądanie wstrzymania wykonania, nie wskazuje natomiast na okoliczności, które czyniłyby ten wniosek zasadnym.