Dnia 21 sierpnia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Miron po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W.W., B.W. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia
W dniu 13 czerwca 2010 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga W.W. i B.W. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...]. Powyższym postanowieniem organ utrzymał w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] nakładające na W.W. i B.W. grzywnę w kwocie 25.056,00 złotych w celu przymuszenia do wykonania obowiązku zawartego w tytule wykonawczym nr [...] z dnia [...] maja 2012 r. którym nakazano rozbiórkę budynku garażowego usytuowanego na terenie działki nr ew. [...] przy ul. [...] w [...].
W skardze skarżący zawarli wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia. Wniosek nie zawiera uzasadnienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, na podstawie § 3 omawianego artykułu, po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, o ile w sprawie występuje jedna z wymienionych we wskazanym przepisie przesłanek. Zaznaczyć bowiem trzeba, że instytucja wstrzymania wykonania ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest więc wykazanie przez skarżącego we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Przy czym zauważyć należy, iż w omawianym przepisie chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. A zatem, wnioskujący musi dokładanie przytoczyć okoliczności, które przemawiają za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, gdyż od uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody i negatywnych skutków zależy orzeczenie Sądu (por. postanowienie NSA z dnia 7 kwietnia 2005 r., sygn. akt II OZ 201/2005, www.cbois.nsa.gov.pl).
Rozpoznając wniosek skarżących Sąd uznał, iż nie został on uzasadniony i nie zasługuje na uwzględnienie. Wskazania zaś wymaga, że na tym etapie postępowania, rozpoznając wniosek skierowany do Sądu w oparciu o art. 61 § 3 p.p.s.a., Sąd nie bada samej skargi, a jedynie wniosek o wstrzymanie wykonalności orzeczenia. Na tym bowiem etapie postępowania sądowego nie jest możliwa ocena, czy nałożona na skarżących grzywna w celu przymuszenia jest nieuzasadniona, czy wadliwa, ponieważ w innym wypadku doszłoby do zniweczenia celu postępowania sądowoadministracyjnego jakim jest kontrola legalności wydawanych przez organy aktów administracyjnych.