Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk po rozpoznaniu w dniu 12 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. sp. z o.o. z siedzibą w W. w sprawie ze skargi S. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z dnia [...] października 2017 r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia naruszenia przez przewoźnika lotniczego przepisów rozporządzenia i nałożenia na przewoźnika kary pieniężnej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Strona skarżąca w skardze wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, którą uchylono w części decyzję Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z dnia [...] marca 2017 r. i w tym zakresie umorzono postępowanie, a w pozostałym zakresie utrzymano w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała m.in., że wykonanie decyzji negatywnie odbije się na wynikach finansowych skarżącej, oraz że przedmiotowa kwota powinna być przeznaczona na wypłatę odszkodowań pasażerom, których reklamacje zostały uznane.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm., dalej "ppsa"), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Jednak stosownie do treści art. 61 § 3 ppsa po przekazaniu sądowi skargi, sąd, na wniosek skarżącego, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 ppsa, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (wyjątek stanowią tu przepisy prawa miejscowego, które weszły w życie), chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Z powyższego wynika, iż wprowadzona w § 3 cyt. przepisu ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi wyjątek od zasady przewidzianej w cyt. § 1 tego artykułu. Zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania może mieć bowiem miejsce tylko w sytuacjach ściśle określonych w tym przepisie. Wskazać przy tym trzeba, iż w myśl art. 61 § 3 ppsa sąd orzeka o wstrzymaniu wykonania na wniosek skarżącego, a wobec tego to skarżący zobowiązany jest - poprzez odniesienie się do konkretnych zdarzeń - wykazać, że wykonanie aktu lub czynności przed rozpoznaniem skargi może spowodować dla niego skutki, o których mowa powyżej. Tak więc uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania aktu spoczywa na stronie skarżącej (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 grudnia 2004 r., sygn. akt FZ 496/2004).
Powodzenie wniosku uzależnione jest od inicjatywy samej strony, która w uzasadnieniu wniosku winna wskazać argumentację, że wykonanie decyzji, spowoduje sytuacje opisane w art. 61 § 3 ppsa. Przy tym nie wystarczające jest formułowanie ogólnikowych twierdzeń, ale staranne zobrazowanie opisanej we wniosku sytuacji, w tym szczególnie rzetelne określenie rozmiaru ewentualnej szkody oraz jej wpływu na sytuację ekonomiczną strony. W interesie strony skarżącej leży zatem takie sformułowanie wniosku, by powołane w nim okoliczności wskazywały na zaistnienie w jej przypadku przesłanek z art. 61 § 3 ppsa oraz poparcie twierdzeń stosownymi dokumentami.
Sąd podziela stanowisko prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych, że samo powołanie się na konsekwencje w sferze finansowej nie uprawnia do oceny, że wykonanie kwestionowanej decyzji (postanowienia) skutkować może wyrządzeniem stronie znacznej szkody w rozumieniu art. 61 § 3 ppsa. Dla spełnienia przesłanki warunkującej wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu konieczne jest wykazanie, że uszczuplenie majątkowe będzie "znaczne" dla skarżącej. Sąd nie może domniemywać, że wykonanie określonego w zaskarżonej decyzji lub postanowieniu obowiązku wiąże się z poniesieniem straty, która będzie dla strony znacząca w kontekście jej ogólnej sytuacji majątkowej (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 sierpnia 2012 r., sygn. akt II OZ 664/12, LEX nr 1 225 755).