Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia
Sentencja

Referendarz sądowy - Katarzyna Pakuła -Getka Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 września 2013 r. po rozpoznaniu wniosku A. N. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi A. N. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] kwietnia 2013 r. , znak: [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: przyznać A. N. prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.

Uzasadnienie

W dniu 16 sierpnia 2013r. do Sądu wpłynął uzupełniony formularz PPF wniosku o przyznanie prawa pomocy A. N. , w którym wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego i adwokata.

W niniejszej sprawie zważono, co następuje:

Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1), a w zakresie częściowym - gdy wykaże , że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2). Żądanie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata lub radcy prawnego jest wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym (art. 245 § 2 p.p.s.a.)

Przyjętą regułą jest, iż obowiązkiem stron jest ponoszenie kosztów związanych z udziałem w postępowaniu. Tylko w wyjątkowych przypadkach może być przyznane na wniosek strony prawo pomocy polegające na zwolnieniu z kosztów sądowych bądź ustanowieniu pełnomocnika z urzędu.

Przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje w przypadku wykazania przez wnioskującego, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Obejmuje zatem osoby, które ze względu na niskie dochody i szczególną sytuację życiową, mimo poczynionych oszczędności w wydatkach i przy największej staranności nie mogą ponieść tych kosztów.

Powołany wyżej przepis wskazuje, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne dla uwzględnienia wniosku spoczywa na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy.

W niniejszej sprawie oceniono, że wnioskodawca w złożonym wniosku wykazał, iż nie jest w stanie samodzielnie ponosić kosztów postępowania sądowego i ustanowić profesjonalnego pełnomocnika z wyboru.

Z wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że wnioskodawca prowadzi gospodarstwo domowe wraz z matką i ojcem. Podał, że wspólnie utrzymują się z dochodów uzyskiwanych z tytułu rent uzyskiwanych przez rodziców w wysokości ok. 1.700,00 złotych netto miesięcznie. Oświadczył, że jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku.

Wskazał, że posiada dom o pow. 200 m² o charakterze zabytkowym przeznaczonym do rozbiórki ( niezamieszkałym) oraz nieruchomość rolną o pow. 0,5 ara. Dodał, że rodzice posiadają dom o pow. 70 m² przeznaczony do kapitalnego remontu. Oświadczył, że nie posiada innych nieruchomości, oszczędności pieniężnych ani przedmiotów wartościowych.

Mając na względzie powyższe dane uznano, że sytuacja materialna wnioskodawcy jest trudna i stanowi pozytywną przesłankę do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Wnioskodawca jest osobą bezrobotną nie osiągającą żadnych stałych dochodów. Natomiast dochód z jakiego utrzymuje się wraz z rodzicami jest niewielki i nie jest możliwe poczynienie z niego jakichkolwiek oszczędności czy też wydatków niesłużących bieżącemu koniecznemu utrzymaniu.

Tym samym należy uznać, że wnioskodawca nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, co czyni zasadnym jego wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia pełnomocnika z urzędu. Ze względu na fakt, iż wnioskodawca wniósł o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego, dokonano wyboru i ustanowiono w niniejszej sprawie radcę prawnego. Wyjaśnić należy, że dla zapewnienia stronie należytej reprezentacji przed sądem administracyjnym wystarczające jest bowiem ustanowienie jednego pełnomocnika. Zgodnie bowiem z treścią art. 205 § 2 p.p.s.a. niezbędne koszty postępowania strony reprezentowanej przez zawodowego pełnomocnika obejmują wynagrodzenie i wydatki jednego adwokata lub radcy prawnego.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a orzeczono, jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1