Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jarecka po rozpoznaniu w dniu 9 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. T. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia (...) listopada 2012 r. znak (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: odmówić przywrócenia termin do wniesienia skargi kasacyjnej.
Wyrokiem z dnia 23 maja 2013 r. w niniejszej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę D. T. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony skarżącej w dniu 10 lipca 2013 r. W dniu 3 września 2013 r. do Sądu została nadana skarga kasacyjna skarżącej wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, że w wyroku zapadłym w niniejszej sprawie brak było pouczenia skarżącej o dalszych krokach prawnych jakie mogła podjąć w celu realizacji swoich praw, w związku z czym udała się ona do profesjonalnego pełnomocnika. Radca prawny, do którego zwróciła się o poradę po otrzymaniu wyroku wprowadził ją w błąd, ponieważ pouczył ją, że termin do wniesienia skargi kasacyjnej upływa w dniu 9 września 2013 r. W efekcie takiego pouczenia dopiero po urlopie, w dniu 31 sierpnia 2013 r. zwróciła się do radcy prawnego K. K. o poradę i udzieliła pełnomocnictwa. Zatem w tej sytuacji nie można jej przypisać nawet niewielkiego niedbalstwa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 i 87 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, Sąd na jej wniosek postanowi przywrócić termin. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Warunkiem skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu jest łączne spełnienie przesłanek ustanowionych w przepisach art. 86 i art. 87 p.p.s.a., tj. uprawdopodobnienie przez stronę braku winy w uchybieniu terminu (art. 86 § 1 i art. 87 § 2), spowodowanie przez uchybienie terminu ujemnych skutków dla strony (art. 86 § 2), dochowanie terminu do wniesienia wniosku (art. 87 § 1) i dopełnienie uchybionej czynności (art. 87 § 4).
Jednocześnie ustawodawca w art. 88 p.p.s.a. postanowił, iż spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu Sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Wnioskiem spóźnionym jest wniosek złożony z uchybieniem terminu wskazanego w art. 87 § 1 p.p.s.a., a więc złożony po upływie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
W przedmiotowej sprawie niewątpliwie niedokonanie czynności w terminie powoduje dla strony ujemne skutki w postaci nieskutecznego wniesienia środka odwoławczego, a co za tym idzie braku możliwości weryfikacji orzeczenia Sądu I instancji. Jednakże aby ich uniknąć konieczne jest spełnienie łączne wszystkich pozostałych przesłanek uzasadniających przywrócenie terminu do dokonania czynności.
W rozpoznawanej sprawie z treści wniosku wynika, że skarżąca zachowała siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się - zgodnie z orzecznictwem i literaturą przedmiotu - z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, której strona nie mogła usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Warunkiem dopuszczalności przywrócenia stronie terminu do dokonania czynności procesowej, jest zatem uprawdopodobnienie przez stronę, że mimo całej staranności nie mogła ona dokonać czynności w terminie, to znaczy, że zachodziły przeszkody od niej niezależne oraz istniejące przez cały czas biegu terminu przewidzianego dla dokonania czynności procesowej. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (por. wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2007r., sygn. akt II OSK 479/07 publ. http://orzeczenia.nsa.gov.pl).