Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Machlejd po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku I. C. o wstrzymanie wykonania decyzji Prezydenta W. z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w sprawie ze skargi I. C. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji Prezydenta W. z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...].
Pismem z dnia [...] marca 2016 r. I. C. ("skarżąca") złożyła kolejny wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Prezydenta W. z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...].
W obszernym uzasadnieniu wniosku skarżąca podniosła, że zachodzi niebezpieczeństwo spowodowania znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków zarówno dla skarżącej, jak i innych osób. Wskazała, że trudne do odwrócenia skutki związane są z siecią kanalizacyjną na osiedlu i istniejącą oczyszczalnią ścieków, brakiem kanalizacji deszczowej, naruszeniem naturalnych stosunków wodnych oraz strat w środowisku naturalnym (m.in. wycięcie starodrzewu, wzrost zanieczyszczenia powietrza), zacienieniem nieruchomości skarżącej i ograniczeniem naturalnego oświetlenia, niedostateczną infrastrukturą drogową, zagrożeniem dla mienia i ludzi, a to z uwagi na konieczność użycia ciężkiego sprzętu przez inwestora przy realizacji inwestycji. Zdaniem skarżącej jej nieruchomość znajdzie się w sferze zagrożenia. Skarżąca podniosła też, że straty poniesione przez nią w wyniku wykonania nieprawomocnej decyzji nie zawsze będą mogły być zrekompensowane na drodze odszkodowawczej.
Skarżąca, we wniosku, powołała się także na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lipca 2015 r. sygn. akt II OZ 651/15, w którym NSA uchylił postanowienie sądu pierwszej instancji, orzekające o wstrzymaniu wykonania decyzji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi [(Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.), dalej w skrócie: "P.p.s.a."], wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.
Jednak art. 61 § 3 P.p.s.a. stanowi, że po przekazaniu sądowi skargi, sąd, na wniosek skarżącego, może wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 P.p.s.a., jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (wyjątek stanowią tu przepisy prawa miejscowego, które weszły w życie), chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Zwrot "w granicach tej samej sprawy" należy interpretować na tle art. 3 § 2 P.p.s.a. (przedmiot kontroli sądowej), a także art. 134 i 135 P.p.s.a. (zakres kontroli sądowej). W związku z tym, normą z art. 61 § 3 P.p.s.a. objęte będą zarówno akty wydane w pierwszej instancji, jak i np. akty, w stosunku do których toczy się postępowanie w trybie nadzwyczajnym lub w trybie autokontroli. Za takim rozumieniem tego zwrotu pośrednio opowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale wydanej w składzie siedmiu sędziów z dnia 27 czerwca 2000 r. sygn. akt FPS 12/99, publ. ONSA 2001/1/7, podjętej na gruncie poprzednio obowiązujących przepisów P.p.s.a., ale w tej mierze zachowującej aktualność także obecnie. Stwierdził w niej, że zwrot "w granicach danej sprawy", użyty w art. 29 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. nr 74, poz. 368 z późn. zm.), dotyczy sprawy w ujęciu materialnym.