Sprawa ze skargi na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tadeusz Nowak po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. T. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi

Inne orzeczenia o symbolu:
6200 Choroby zawodowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny
Uzasadnienie strona 1/2

W dniu 24 lipca 2013 r. M. T. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia u skarżącego choroby zawodowej - zatrucia ostre oraz przewlekłe lub ich następstwa, wywołane przez substancje chemiczne.

Zgodnie z art. 53 § 1 p.p.s.a. skargę do sądu administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.

Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru znajdującego się w aktach sprawy wynika, że zaskarżona decyzja została doręczona skarżącemu w dniu 10 września 2012 r. W związku z powyższym termin do wniesienia skargi upłynął w dniu 10 października 2012 r. Skarga została zatem wniesiona z uchybieniem ww. terminu.

We wniosku o przywrócenie terminu skarżący wskazał, że uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jego winy, albowiem jest chory (problemy [...] oraz [...]), co uniemożliwia mu normalne funkcjonowanie. Do wniosku oraz kolejnych pism procesowych dołączył dokumentację medyczną z poradni [...], poradni [...], oraz [...].

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 86 § 1 i 87 § 4 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, Sąd na jej wniosek postanowi przywrócić termin. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.

Warunkiem skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu jest łączne spełnienie przesłanek ustanowionych w przepisach art. 86 i art. 87 p.p.s.a., tj. uprawdopodobnienie przez stronę braku winy w uchybieniu terminu (art. 86 § 1 i art. 87 § 2), spowodowanie przez uchybienie terminu ujemnych skutków dla strony (art. 86 § 2), dochowanie terminu do wniesienia wniosku (art. 87 § 1) i dopełnienie uchybionej czynności (art. 87 § 4).

Jednocześnie ustawodawca w art. 88 p.p.s.a. postanowił, iż spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu Sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Wnioskiem spóźnionym jest wniosek złożony z uchybieniem terminu wskazanego w art. 87 § 1 p.p.s.a., a więc złożony po upływie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.

Mając na uwadze postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 listopada 2013 r. sygn. akt II OZ 974/13, wniosek skarżącego należało rozpoznać merytorycznie, a w niniejszej sprawie nie było możliwości ustalenia momentu, w którym ustała przyczyna uchybienia terminu.

W przedmiotowej sprawie niewątpliwie niedokonanie czynności w terminie powoduje dla strony ujemne skutki w postaci odrzucenia skargi, a co za tym idzie powoduje, że skarga nie będzie rozpoznana merytorycznie. Jednakże, aby ich uniknąć konieczne jest spełnienie łączne wszystkich pozostałych przesłanek uzasadniających przywrócenie terminu do dokonania czynności.

Kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się - zgodnie z orzecznictwem i literaturą przedmiotu - z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, której strona nie mogła usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Warunkiem dopuszczalności przywrócenia stronie terminu do dokonania czynności procesowej, jest zatem uprawdopodobnienie przez stronę, że mimo całej staranności nie mogła ona dokonać czynności w terminie, to znaczy, że zachodziły przeszkody od niej niezależne oraz istniejące przez cały czas biegu terminu przewidzianego dla dokonania czynności procesowej. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (por. wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2007r., sygn. akt II OSK 479/07). Do okoliczności faktycznych, które mogą uprawdopodobnić brak winy w uchybieniu terminu należy np. nagła choroba, która nie pozwoliła na wyręczenie się inną osobą (por. wyrok NSA z dnia 3 sierpnia 2001r., sygn. akt I SA/Wr 676/99).

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6200 Choroby zawodowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Sanitarny