Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Elżbieta Zielińska-Śpiewak po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. U. na postanowienie Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] września 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania postanawia: odmówić M. U. przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W dniu 11 października 2008 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) M. U. wniósł bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] września 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.
Pismem z dnia 25 listopada 2008 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) M. U. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi podając, iż z doręczonej w dniu 20 listopada 2008 r. odpowiedzi na skargę dowiedział się, że została wniesiona po terminie. Skarżący wyjaśnił, iż uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy, gdyż jak wynika z treści skargi, została ona skierowana prawidłowo, a więc za pośrednictwem organu. Podniósł, że koperta została niewłaściwie zaadresowana przez żonę skarżącego, którą poprosił o pomoc w wysłaniu skargi z uwagi na swoją niedyspozycję.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - dalej p.p.s.a. - jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywrócenie terminu.
Zgodnie z art. 87 § 1 i § 4 cytowanej ustawy, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie. Ponadto, w piśmie należy uprawdopodobnić okoliczności, wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, stosownie do art. 87 § 2 p.p.s.a.
Przywrócenia terminu może domagać się strona, która przyznaje, iż nie dokonała czynności w terminie i jest w stanie uprawdopodobnić, że stało się tak bez jej winy, ze względu na wystąpienie okoliczności od niej niezależnych, którym pomimo dołożenia należytej staranności nie była w stanie przeciwdziałać (postanowienie NSA z dnia 25 maja 2004 r., FZ 63/04, niepubl.).
W niniejszej sprawie niewątpliwy jest fakt, iż skarga M. U. została wniesiona po upływie 30-dniowego terminu określonego w art. 53 § 1 p.p.s.a. Jak bowiem wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru zaskarżonego postanowienia, zostało ono doręczonego skarżącemu w dniu 15 września 2008 r., a zatem ostatni dzień terminu do wniesienia skargi przypadł na dzień 15 października 2008 r. - przedmiotowa skarga została natomiast przekazana przez sąd do organu, stosownie do art. 54 § 1 p.p.s.a., w dniu 20 października 2008 r. (data nadania w urzędzie pocztowym). Skarżący wprawdzie wykazał, że zachował 7-dniowy termin do wystąpienia z wnioskiem o przywrócenie terminu, jednakże przedstawiona argumentacja nie pozwala na przyjęcie, iż wystąpiła przesłanka braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
Brak winy po stronie podmiotu dokonującego lub zamierzającego dokonać określonej czynności procesowej stanowi konieczną, a jednocześnie podstawową przesłankę przywrócenia terminu i powinien być on oceniany z wykorzystaniem wszystkich okoliczności sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy, przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanym nawet lekkim niedbalstwem. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 marca 2004 r. sygn. akt FZ 13/04 (niepubl.), zgodnie z którym kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu polega na dopełnieniu przez stronę szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej.
Należy stwierdzić, że przy dochowaniu należytej staranności skarżący mógł zadbać o to, aby przesyłka pocztowa zawierająca skargę została nadana prawidłowo. Skarżący powinien zadbać o terminowe i rzetelne nadanie przedmiotowej przesyłki, a skoro zlecił zaadresowanie koperty i nadanie przesyłki innej osobie, to ciążył na nim obowiązek odpowiedniego jej pouczenia.
Uwzględniając powyższe, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji postanowienia.