Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosława Kowalska po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S. z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie uznania zarzutów za niezasadne postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia
W dniu 19 sierpnia 2013 r. A. S. wniósł skargę na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. znak [...] utrzymujące w mocy postanowienie Starosty [...] nr [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. znak [...] o uznaniu zarzutów A. S. w sprawie egzekucji administracyjnej rozbiórki pawilonu - kwiaciarni zlokalizowanej na działce nr ew. [...] obręb [...] w [...], prowadzonej na podstawie tytułu wykonawczego [...] z dnia [...] lutego 2013 r. za niezasadne. W skardze wniósł o wstrzymanie wszelkich czynności związanych z wszczęciem egzekucji, o którym mowa w upomnieniu.
W piśmie z dnia 15 stycznia 2014 r. (data stempla pocztowego) skarżący sprecyzował wniosek o wstrzymanie w ten sposób, że wniósł o wstrzymanie zaskarżonego postanowienia, albowiem zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody skarżącemu, jak również spowodowania trudnych do odwróceniu skutków, wobec stworzenia możliwości kontynuowania postępowania egzekucyjnego w postaci rozbiórki budynku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 p.p.s.a. - ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd natomiast może, na wniosek strony, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.).
Orzekając o wstrzymaniu lub odmowie wstrzymania zaskarżonego aktu Sąd dokonuje więc oceny, czy w sprawie zaistniały przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Oznacza to, że wniosek powinien być wnikliwie uzasadniony. Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami oraz odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Nieodzowne jest w jej ramach wykazanie zaistnienia jednej z przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a., tj. zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uzasadnienie wniosku powinno odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione.
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (postanowienia: z 25 maja 2004 r., sygn. akt FZ 71/04 i sygn. akt FZ 87/04 oraz z 18 maja 2004 r. sygn. akt FZ 65/04; niepublikowane) przyjmuje się, iż to na stronie ciąży obowiązek uzasadnienia wniosku, a w tym wskazania okoliczności uzasadniających jego uwzględnienie. Sąd administracyjny nie dokonuje żadnych ustaleń faktycznych w sprawie o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wnioskujący musi dokładanie przytoczyć okoliczności, które przemawiają za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, gdyż od uprawdopodobnienia niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody i negatywnych skutków zależy orzeczenie Sądu (postanowienie NSA z dnia 7 kwietnia 2005 r., sygn. akt II OZ 201/2005). Uprawdopodobnienie zaś okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania decyzji spoczywa na stronie skarżącej (postanowienie NSA z dnia 13 grudnia 2004 r., sygn. akt FZ 496/2004).