Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. K. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odstąpienia od nałożenia obowiązku wykonania określonych czynności lub robót budowlanych postanawia: odmówić przywrócenia termin do wniesienia skargi.
Pismem z dnia 19 sierpnia 2013 r. skarżąca wniosła za pośrednictwem organu skargę do Sądu na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...] w przedmiocie odstąpienia od nałożenia obowiązku wykonania określonych czynności lub robót budowlanych.
Pismem z dnia 28 sierpnia 2013 r. skarżąca za pośrednictwem organu sprostowała swoją skargę wskazując, że mylnie podała że skarży decyzję z dnia [...] lipca 2013 r., Nr [...] zamiast prawidłowo - decyzję z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...] oraz wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, że opóźnienie w złożeniu skargi spowodowane było sugestią daty odbioru decyzji nr [...], którą wpisała na decyzji. Dodała, że jest to jedna z kilkunastu spraw prowadzonych w trybie nadzorczym od 2001 r. oraz że niekończące się postępowania administracyjno-sądowe doprowadziły ją do skrajnego wyczerpania fizycznego i psychicznego i w efekcie od 2010 r. leczy się na stany depresyjno-lękowe, którym towarzyszy utrata pamięci oraz koncentracji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 i 87 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, Sąd na jej wniosek postanowi przywrócić termin. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Warunkiem skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu jest łączne spełnienie przesłanek ustanowionych w przepisach art. 86 i art. 87 p.p.s.a., tj. uprawdopodobnienie przez stronę braku winy w uchybieniu terminu (art. 86 § 1 i art. 87 § 2), spowodowanie przez uchybienie terminu ujemnych skutków dla strony (art. 86 § 2), dochowanie terminu do wniesienia wniosku (art. 87 § 1) i dopełnienie uchybionej czynności (art. 87 § 4).
Jednocześnie ustawodawca w art. 88 p.p.s.a. postanowił, iż spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu Sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym. Wnioskiem spóźnionym jest wniosek złożony z uchybieniem terminu wskazanego w art. 87 § 1 p.p.s.a., a więc złożony po upływie siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
W przedmiotowej sprawie niewątpliwie niedokonanie czynności w terminie powoduje dla strony ujemne skutki w postaci odrzucenia skargi, a co za tym idzie powoduje że skarga nie będzie rozpoznana merytorycznie. Jednakże aby ich uniknąć konieczne jest spełnienie łączne wszystkich pozostałych przesłanek uzasadniających przywrócenie terminu do dokonania czynności.
Kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się - zgodnie z orzecznictwem i literaturą przedmiotu - z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, której strona nie mogła usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Warunkiem dopuszczalności przywrócenia stronie terminu do dokonania czynności procesowej, jest zatem uprawdopodobnienie przez stronę, że mimo całej staranności nie mogła ona dokonać czynności w terminie, to znaczy, że zachodziły przeszkody od niej niezależne oraz istniejące przez cały czas biegu terminu przewidzianego dla dokonania czynności procesowej. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Instytucja przywrócenia terminu ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (por. wyrok NSA z dnia 28 czerwca 2007r., sygn. akt II OSK 479/07 publ. http://orzeczenia.nsa.gov.pl).