Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Ż. G. na postanowienie Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w W. z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia zażalenia postanawia: odmówić skarżącej przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Pismem z dnia 25 października 2013 r. Ż. G. złożyła skargę na postanowienie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w W. z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia. Zauważyć trzeba, że od tego postanowienia przysługiwało prawo wniesienia zażalenia, z którego skarżąca skorzystała. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w W. postanowieniem z dnia [...] września 2013 r. nr [...] stwierdził uchybienie terminu do wniesienia zażalenia. Skargę wniesioną przez Ż. G. pismem z dnia 25 października 2013 r. potraktowano jako wniesioną na postanowienie organu odwoławczego, a więc na postanowienie Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w W. z dnia [...] września 2013 r. Skarga nie została podpisana.
Pismem z dnia 20 grudnia 2013 r. skarżąca Ż. G. wezwana została do podpisania skargi, w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie to zostało doręczone skarżącej w dniu 30 grudnia 2013 r.
W dniu 22 stycznia 2014 r. Ż. G. stawiła się w siedzibie Sądu i podpisała skargę. Jednocześnie złożyła wniosek o przywrócenie terminu do podpisania skargi, uzasadniając wniosek brakiem możliwości wcześniejszego stawienia się do Sądu z powodu godzin pracy.
Pismem z dnia 24 stycznia 2014 r. (doręczonym w dniu 13 lutego 2014 r.) wezwano skarżącą do wykazania - w terminie 7 dni - kiedy ustała przyczyna uchybienia terminowi oraz do uprawdopodobnienia, że z uwagi na godziny pracy nie miała możliwości wcześniejszego podpisania skargi.
W piśmie z dnia 20 lutego 2014 r. skarżąca oświadczyła, że pracuje w godzinach od 8:30 do 17:30, "a urząd jest zamykany we wcześniejszych godzinach".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie zaś do art. 87 § 2 ustawy w piśmie zawierającym wniosek o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
W ocenie Sądu skarżąca nie wykazała, iż uchybienie terminu nastąpiło bez jej winy. Kryterium braku winy, jako przesłanka przywrócenia terminu, wiąże się z obowiązkiem strony do zachowania szczególnej staranności przy prowadzeniu własnych spraw. Przywrócenie terminu ma charakter wyjątkowy i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Zatem przywrócenie terminu może mieć miejsce tylko wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Za taką nie dającą się przezwyciężyć przeszkodę nie można uznać okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku.
Skarżąca uzasadniła wniosek o przywrócenie terminu do podpisania skargi brakiem możliwości wcześniejszego stawienia się do Sądu z powodu godzin pracy. Zauważyć wobec tego trzeba, że, jak wynika z treści pisma z dnia 20 lutego 2014 r., skarżąca pracuje w godzinach od 8:30 do 17:30. Sąd natomiast otwarty jest od godziny 8:00 do godziny 16:00, zatem możliwe było podpisanie skargi przez Ż.G. przed rozpoczęciem pracy. Warto też zauważyć, że pomimo, że, jak twierdzi skarżąca, godziny pracy uniemożliwiały jej wcześniejsze podpisanie skargi, to jednak 22 stycznia 2014 r. stawiła się w Sądzie i podpisała skargę, chociaż nie uległy zmianie jej godziny pracy.
W ocenie Sądu skarżąca nie wykazała, iż podpisanie skargi w terminie było niemożliwe z powodu przeszkody nie dającej się przezwyciężyć.
Brak jest zatem podstaw do stwierdzenia, iż Ż. G. uchybiła terminowi do uzupełnienia braków formalnych skargi bez własnej winy, wobec czego należało orzec jak w sentencji, na podstawie art. 86 § 1 cytowanej ustawy.