Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Maria Tarnowska po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. L. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lutego 2013 r., znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjne postanawia: odrzucić wniosek o przywrócenie terminu.
W dniu 12 marca 2013 r. skarżący P. L. złożył skargę administracyjna na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lutego 2013 r., znak [...] oraz na bezczynność w/w organu.
Zarządzeniem z dnia 19 grudnia 2013 r. został wezwany do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 200 zł, w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.
Wezwanie zostało doręczone skarżącemu w dniu 20 lutego 2014 r.
Następnie, w dniu 24 lutego 2014 r. P. L. drogą elektroniczną złożył do tutejszego sądu pismo, podnosząc w nim, że występował o połączenie spraw o sygn. VII SAB/Wa 138/13 i VII SA/Wa 2710/13 i nie otrzymał na swój wniosek odpowiedzi od sądu, oraz że był dwa razy wzywany do uiszczenia różnych wpisów sądowych i nie rozumie różnicy w jej wysokościach.
Pismem z dnia 7 marca 2014 r. udzielono skarżącemu odpowiedzi na jego pismo z dnia 24 lutego 2014 r., w szczególności wyjaśniono różnicę między wysokością wpisu w dwóch sprawach przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym,
Informacja sądu została doręczona skarżącemu w dniu 12 marca 2014 r.
W dniu 20 marca 2014 r. P. L. złożył wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu sądowego, argumentując to tym, że ma dużo spraw przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym, i że oczekiwał na wyjaśnienia Sądu dotyczące różnicy w wysokości wpisów sądowych. Skarżący dodał także, że występuje bez zawodowego pełnomocnika procesowego.
Do wniosku o przywrócenie terminu został dołączony dowód uiszczenia wpisu sądowego w wysokości 200 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 86 § 1 i 87 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, Sąd na jej wniosek postanowi przywrócić termin. Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Warunkiem skuteczności wniosku o przywrócenie uchybionego terminu jest łączne spełnienie przesłanek ustanowionych w przepisach art. 86 i art. 87 ppsa, tj. uprawdopodobnienie przez stronę braku winy w uchybieniu terminu (art. 86 § 1 i art. 87 § 2), spowodowanie przez uchybienie terminu ujemnych skutków dla strony (art. 86 § 2), dochowanie terminu do wniesienia wniosku (art. 87 § 1) i dopełnienie uchybionej czynności (art. 87 § 4).
Zgodnie z art. 87 § 1 ppsa pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
Ten termin nie został dochowany przez skarżącego.
Należy zauważyć, że główna argumentacja wniosku skarżącego sprowadza się do stanowiska, że P. L. był przeświadczony, iż dwa wezwania o usunięcie braków formalnych, do niego skierowane, dotyczą tego samego przedmiotu postępowania. W konsekwencji skarżący zakładał, że ma obowiązek uiścić tylko jedną opłatę.
Wątpliwości P. L. zostały wyjaśnione pismem z dnia z dnia 7 marca 2014 r., które zostało doręczone skarżącemu w dniu 12 marca 2014 r. Oznacza to, że od tego dnia należy liczyć siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Termin ten upłynął zatem w dniu 19 marca 2014 r. W konsekwencji wniosek o przywrócenie terminu złożony w dniu 20 marca 2014 r. należy zakwalifikować jako wniosek złożony po terminie.
Stosownie do art. 88 ppsa spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu sąd odrzuci na posiedzeniu niejawnym; na postanowienie przysługuje zażalenie.
Wobec powyższego, Sąd, na podstawie art. 88 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji.