Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. Z. i L. K. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2014 r., znak [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie zezwolenia na usunięcie drzewa postanawia: wymierzyć Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego grzywnę w wysokości 5000 (pięć tysięcy) złotych.
Pismem z dnia 10 listopada 2014 r. K. Z. i L. K. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia z dnia [...] października 2014 r., znak [...], umarzającą postępowanie w sprawie zezwolenia na usunięcie drzewa.
Sąd wezwał organ do uzupełnienia akt poprzez nadesłanie kompletnych akt administracyjnych (oryginałów lub kopii potwierdzonych za zgodność z oryginałem) dotyczących decyzji Miejskiego Konserwatora Zabytków [...] z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] oraz decyzji Miejskiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w terminie 7 dni, pod rygorem uruchomienia procedury określonej w art. 55 w zw. z art. 112 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.).
W odpowiedzi organ przy piśmie z dnia 20 stycznia 2015 r. przesłał poświadczone za zgodność z oryginałem kopie dwóch ww. decyzji.
Wobec niewykonania wezwania postanowieniem z dnia 2 lutego 2015 r. Sąd ponownie zobowiązał Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego do nadesłania kompletnych akt administracyjnych, dotyczących ww. decyzji - w terminie 7 dni, pod rygorem wymierzenia grzywny w trybie art. 112 p.p.s.a., w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a., w razie uchylenia się organu od zastosowania się do postanowienia.
Postanowienie zostało doręczone organowi w dniu 4 lutego 2015 r.
Przy piśmie z dnia 24 lutego 2015 r. do Sądu wpłynęły poświadczone za zgodność z oryginałem kserokopie akt - w ocenie organu stanowiące kompletne akta administracyjne.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do art. 112 p.p.s.a. w razie uchylania się organu od zastosowania się do postanowienia sądu podjętego w toku postępowania i w związku z rozpoznaniem sprawy, sąd może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.
Nadmienić należy, że zgodnie z art. 54 § 2 w zw. z art. 54 § 1 p.p.s.a., organ którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
Skoro skarga w niniejszej sprawie wpłynęła do organu w dniu 14 listopada 2014 r., to termin do przekazania do sądu skargi wraz z odpowiedzią na skargę i kompletnymi aktami upłynął w dniu 15 grudnia 2014 r. Jednak w powyższym terminie do Sądu wpłynęła tylko część akt administracyjnych, dlatego Sąd wezwał organ dwukrotnie do ich uzupełnienia.
Otrzymane akta nie stanowią całości akt administracyjnych w sprawie. Twierdzenie, że cyt. "dla Decyzji Nr [...] z [...].03.2014 r. nie ma akt administracyjnych sprawy, gdyż decyzja była wydawana z urzędu a nie na wniosek" (sic! organ twierdzi, że w sprawach prowadzonych z urzędu nie zakłada się akt) jest sprzeczne z treścią samej decyzji, w której wskazuje się szereg dokumentów, a których brak w dotychczas otrzymanych aktach: notatka służbowa funkcjonariusza Policji z dnia [...] marca 2010 r., protokół kontroli z dnia [...] czerwca 2010 r., protokół z wizji terenowej z dnia [...] kwietnia 2011 r., pismo z dnia [...] lipca 2011 r., protokół odbioru z dnia [...] października 2011 r. i pismo z dnia [...] listopada 2011 r. Dokumentów tych nie ma ani w przekazanej wcześniej do Sądu teczce, ani w nadesłanym przy piśmie z dnia 24 lutego 2015 r. pliku.
Na marginesie wypada również zauważyć, że wśród nadesłanych akt dotyczących decyzji nr [...] znajduje się najprawdopodobniej wydruk zdjęcia decyzji Prezydenta W. nr [...] z dnia [...] marca 1997 r., którego pierwsza strona jest słabo czytelna.
W ocenie Sądu grzywna w wysokości 5 000 zł zmobilizuje organ do sprawniejszego i prawidłowego wykonywania kierowanych pod jego adresem wezwań.
Z podanych przyczyn, na podstawie art. 112 p.p.s.a. w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.