Dnia 26 lutego 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Machlejd po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] października 2014 r. znak [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
M.K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] października 2014 r. znak [...] w przedmiocie zezwolenia na realizację inwestycji drogowej pod nazwą "Budowa odcinka drogi wojewódzkiej nr [...] od węzła autostrady [...] do skrzyżowania z drogą gminną nr [...]. Modernizacja drogi wojewódzkiej nr [...][...] - [...]. Etap I ".
W skardze strona skarżąca wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji bowiem jej wykonanie niesie za sobą nieodwracalne skutki prawne i finansowe zarówno dla skarżącej jak i w szczególności Skarbu Państwa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Rozpoznając wniosek strony skarżącej Sąd uznał, że nie zasługuje on na uwzględnienie.
Zgodnie z dyspozycją art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) Sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać w całości lub w części wykonanie zaskarżonego aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeśli w wyniku ich wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Sąd rozpoznając wniosek w oparciu o treść art. 61 § 3 p.p.s.a. jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych, do których ustawa zalicza niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Przesłanki wstrzymania aktu zachodzą wówczas, gdy istnieje ryzyko, że wykonanie aktu w przypadku stwierdzenia w toku sądowej kontroli, iż narusza on obowiązujący stan prawny spowoduje szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego, bądź powrót do stanu poprzedniego będzie wymagał znacznego nakładu sił i środków (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 marca 2005 r., sygn. akt II OZ 155/05, OwSS 2005/3/72; postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r., II SA/Bk 352/06, LEX nr 192964).
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, że wniosek o wstrzymanie wykonania orzeczenia powinien być wnikliwie oraz w odpowiedni sposób uzasadniony, a zawarta w nim argumentacja winna być spójna, poparta faktami i odnoszącymi się do nich dowodami uzasadniającymi jego rozpoznanie. To strona powinna wskazać konkretny stan faktyczny oraz materiał dowodowy na jego poparcie (por. postanowienie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku z dnia 5 września 2008 r. sygn. akt II SA/Gd 652/08, LEX nr 477258). Twierdzenia strony winny zatem odnosić się do konkretnych zdarzeń (okoliczności) i wyjaśniać, na czym polega niebezpieczeństwo powstania kwalifikowanych skutków, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a., a także znajdować potwierdzenie w dokumentach źródłowych dotyczących jej sytuacji finansowej i majątkowej.