Referendarz sądowy - Katarzyna Pakuła -Getka Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 kwietnia 2010 r. po rozpoznaniu wniosku T. O. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi T. O. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia postanawia: przyznać T. O. prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
W dniu 15 marca 2010 r. do Sądu wpłynął formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy T. O., w którym wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata z urzędu.
W niniejszej sprawie zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (pkt 1), a w zakresie częściowym - gdy wykaże , że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (pkt 2). Żądanie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata lub radcy prawnego jest wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym (art. 245 § 2 ww. ustawy.)
Przyjętą regułą jest, iż obowiązkiem stron jest ponoszenie kosztów związanych z udziałem w postępowaniu. Tylko w wyjątkowych przypadkach może być przyznane na wniosek strony prawo pomocy polegające na zwolnieniu z kosztów sądowych bądź ustanowieniu pełnomocnika z urzędu.
Przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym następuje w przypadku wykazania przez wnioskującego, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Obejmuje zatem osoby, które ze względu na niskie dochody i szczególną sytuację życiową, mimo poczynionych oszczędności w wydatkach i przy największej staranności nie mogą ponieść tych kosztów.
Powołany wyżej przepis wskazuje, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne dla uwzględnienia wniosku spoczywa na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy.
W niniejszej sprawie oceniono, że wnioskodawczyni w złożonym wniosku wykazała, iż nie jest w stanie samodzielnie ponosić kosztów postępowania sądowego i ustanowić profesjonalnego pełnomocnika z wyboru.
Z wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że wnioskodawczyni prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z mężem. Skarżąca oświadczyła, że utrzymują się z dochodów w wysokości 2.600,00 złotych brutto miesięcznie. Na kwotę tą składa się emerytura wnioskodawczyni w wysokości około 1.000,00 złotych brutto oraz emerytura małżonka w wysokości około 1.600,00 złotych brutto.
Wnioskodawczyni zakreśliła w formularzu, że posiada dom mieszkalny o pow. 100 m -.
Skarżąca zaznaczyła we wniosku, że wspólnie z mężem są osobami starszymi, schorowanymi. Podała, iż znaczną cześć uzyskiwanych dochodów przeznacza na swoje i męża leczenie i lekarstwa. Podkreśliła, że na powyższe wydatki "wydaje około 600 złotych i małżonek podobnie".
Mając na względzie powyższe dane, a zwłaszcza ponoszone przez wnioskodawczynię i jej męża znaczne wydatki na leki i leczenie uznano, że kwalifikuje się ona do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Wnioskodawczyni nie podała wprawdzie wysokości wszystkich wydatków ponoszonych na bieżące utrzymanie, jednakże, przy aktualnym poziomie cen i opłat za dobra i usługi utrzymania koniecznego uznać należy, że nie jest w stanie ponosić kosztów postępowania sądowego i kosztów zatrudnienia profesjonalnego pełnomocnika.
Wobec powyższego na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ww. ustawy orzeczono, jak w sentencji postanowienia.