Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mirosława Pindelska po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku C. Sp. z o.o. we W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi C. Sp. z o.o. we W. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] grudnia 2011 r., Nr [...] w przedmiocie nakazu zapewnienia przestrzegania zapisów ustawy o ochronie przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych postanawia: odmówić wstrzymania wykonania decyzji Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] grudnia 2011 r., Nr [...].
Decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r., Nr [...]Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w [...] utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego [...] na mocy której nakazano zapewnienie przez C. Sp. z o.o. we W. przestrzegania zapisów ustawy o ochronie przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych poprzez zabezpieczenie niepalących klientów i pracowników kasyna i salonu gier w hotelu [...] w [...] przed szkodliwym działaniem dymu tytoniowego.
Skarżąca C. Sp. z o.o. we W. w piśmie z dnia 16 stycznia 2012 r., wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Warszawie z dnia [...] grudnia 2011 r.
W uzasadnieniu wniosku wskazała, że nakazanie zapewnienia przestrzegania zapisów ustawy o ochronie przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych poprzez zabezpieczenie niepalących klientów i pracowników kasyna i salonu gier w hotelu [...] w [...] może spowodować niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje.
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Rozstrzygając w oparciu o art. 61 § 3 p.p.s.a. sąd jest związany zamkniętym katalogiem przesłanek pozytywnych zawartym w wymienionym przepisie. Instytucja wstrzymania wykonania ma bowiem charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Strona wnosząca o wstrzymanie wykonania winna więc wykazać okoliczności uzasadniające możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane, poprzez odniesienie się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. W postanowieniu z 18 maja 2004 r. sygn. akt FZ 65/04 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że brak takiego uzasadnienia wniosku uniemożliwia jego merytoryczną ocenę.
Przechodząc do analizy złożonego wniosku należy wskazać, że poza przytoczeniem ustawowych przesłanek wnioskodawca nie podał okoliczności konkretyzujących wniosek. Nie wskazano jakie nakłady finansowe wnioskodawca będzie musiał ponieść w związku z wykonaniem nałożonego obowiązku i jakie trudne do odwrócenia skutki mogą w związku z tym nastąpić. Zabrakło zatem we wniosku wskazania konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest uzasadnione. Należy również wskazać, że Sąd nie ma obowiązku poszukiwania takich okoliczności w sytuacji, w której strona ich nie podaje.
Należy również pamiętać, że obowiązek nałożony zaskarżoną decyzją nie ma charakteru nieodwracalnego, czyli nie spowoduje trudnych do odwrócenia skutków. Środki finansowe wyłożone na pokrycie kosztów wykonania nałożonego nakazu w przypadku uchylenia decyzji będą mogły być odzyskane na drodze postępowania cywilnego.
Z ww. powodów Sąd w oparciu o art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.