Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosława Kowalska (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. R. o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi S. R. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2014 r., znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego postanawia: odmówić przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi.
Postanowieniem z dnia 23 lipca 2014 r. sygn. akt VII SA/Wa 582/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej: p.p.s.a., odrzucił skargę S. R. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2014 r. znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego (pkt 1) oraz zwrócił skarżącemu uiszczony wpis od skargi w kwocie 200 zł (pkt 2).
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że skarżący nie uzupełnił w wyznaczonym 7 dniowym terminie braku formalnego skargi - nie nadesłał odpisu skargi.
Odpis postanowienia z dnia 23 lipca 2014 r. został doręczony pełnomocnikowi skarżącego - M. R.
Postanowienie Sądu z dnia 23 lipca 2014 r. jest prawomocne od dnia 29 sierpnia 2014 r.
W dniu 13 listopada 2014 r. pełnomocnik wyznaczony z urzędu adwokat E. K. złożył wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez złożenie odpisu skargi, jednocześnie uzupełniając ten brak.
W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik podniósł, że do uchybienia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez nadesłanie odpisu skargi doszło bez winy skarżącego oraz jego pełnomocnika - córki skarżącego. Wskazał, że skarżący jest osobą starszą i niedołężną, dlatego też ustanowił w sprawie pełnomocnika w osobie córki, która była autorem wniesionej, a następnie odrzuconej skargi. Córka skarżącego nie zachowała dla siebie kopii sporządzonej skargi oraz załączników, a nadto nie wiedziała, że mogła się udać do Sądu celem zrobienia kserokopii dokumentów, a następnie poświadczenia ich własnym podpisem.
Pełnomocnik z urzędu podniósł także, że córka skarżącego była w błędzie, co do formy wymaganego odpisu skargi, gdyż zrozumiała, iż musi być to kopia poświadczona za zgodność przez notariusza. Podkreślił, że córka skarżącego znajduje się w bardzo ciężkiej sytuacji majątkowej, gdyż jest osobą bezrobotną poszukującą pracy, a zatem dojazdy z miejsca zamieszkania, tj. ze Ś. do Sądu w W., chociażby celem zrobienia kserokopii akt sprawy, przekraczałyby jej możliwości finansowe.
Odnosząc się do ustania przyczyny uchybienia terminu pełnomocnik wyznaczony z urzędu wskazał, że w dniu 6 listopada 2014 r. otrzymał pismo informujące, że został wyznaczony pełnomocnikiem dla skarżącego, a następnie w dniu 7 listopada 2014 r. zapoznał się z aktami sprawy w siedzibie tut. Sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 zdanie 1 p.p.s.a. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego (art. 86 § 2 p.p.s.a.). Stosownie do art. 87 § 1 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w terminie siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2 p.p.s.a.). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 4 p.p.s.a.).