Referendarz sądowy Justyna Wtulich Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi M. P. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie : nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia : odmówić M. P. prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
W dniu 2 czerwca 2009 r. (data stempla biura podawczego) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął uzupełniony przez wnioskodawcę formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, w którym wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych.
Przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a. przewidują możliwość przyznania stronom postępowania prawa pomocy. Prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie całkowitym (art. 245 § 2 p.p.s.a) lub częściowym (art. 245 § 3 p.p.s.a.), przy czym jego przyznanie uzależnione jest od spełnienia przez stronę ustawowo przewidzianych przesłanek. Żądanie zwolnienia od kosztów sądowych jest wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym.
Stosownie zaś do treści art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje gdy osoba wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Przyjętą regułą jest, iż obowiązkiem stron jest ponoszenie kosztów związanych z udziałem w postępowaniu. Przyznanie prawa pomocy jest instytucją wyjątkową, przysługującą jedynie w sytuacjach, gdy poniesienie kosztów przez stronę spowodowałoby u niej uszczerbek w środkach utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W niniejszej sprawie wnioskodawca nie wykazał, że znajduje się w sytuacji materialnej uprawniającej go do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Z nadesłanego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że we wspólnym gospodarstwie domowym z wnioskodawcą pozostaje żona, syn oraz pasierb. Wnioskodawca wraz z rodziną utrzymuje się z dochodów uzyskiwanych przez niego oraz żonę z tytułu wykonywanej pracy o łącznej wysokości 13.500,00 złotych brutto miesięcznie. Wnioskodawca podał, że pasierb uczy się w gimnazjum i nie otrzymuje żadnych dochodów oraz alimentów od 2002 r.
Wnioskodawca wskazał, że posiada dom o powierzchni 160 m ² będący w trakcie budowy, mieszkanie będące własnością żony o powierzchni 24 m ² oraz działkę przekazaną aktem darowizny o powierzchni 2.300 m ².
Wnioskodawca poinformował, że posiada zobowiązania z tytułu kredytów i pożyczek i dlatego uiszczenie wpisu sądowego naruszyłoby w bardzo dużym stopniu jego budżet domowy powodując powstanie kolejnych zadłużeń. Oświadczył, że posiada kredyt mieszkaniowy w wysokości 50.000,00 złotych oraz inne zobowiązania finansowe wobec banków w wysokości około 7.000,00 złotych.
Biorąc pod uwagę sytuację majątkową wnioskodawcy uznano, że brak jest uzasadnionych powodów do przerzucenia kosztów sądowych na współobywateli, a do tego sprowadza się przyznanie stronie prawa pomocy. Podkreślenia wymaga, iż instytucja ta została stworzona w celu zapewnienia realizacji konstytucyjnego prawa do sądu osobom znajdującym się w wyjątkowo trudnej sytuacji majątkowej, nie posiadającym środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych. W niniejszej sprawie nie można natomiast uznać by skarżący nie posiadał środków na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych własnych i rodziny.