Sprawa ze skargi na bezczynność Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad Oddział
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Ostrowska, , Sędzia WSA Bogusław Cieśla (spr.), Sędzia WSA Joanna Gierak - Podsiadły, Protokolant st. ref. Katarzyna Zychora, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2010 r. sprawy ze skargi S. M. L. na bezczynność Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w [...] postanawia: I. skargę odrzucić, II. zwrócić skarżącej S. M. L. kwotę 100 zł tytułem uiszczonego wpisu sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6039 Inne, o symbolu podstawowym 603
Inne orzeczenia z hasłem:
Budowlane prawo
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad
Uzasadnienie strona 1/2

W dniu 15 lutego 2001 r. skarżąca S. M. L. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, zarzucając Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad bezczynność oraz wnosząc o zobowiązanie organu do:

- przywrócenia/zapewnienia dostępu nieruchomości rolnej, oznaczonej w ewidencji gruntów nr [...] obręb nr [...] F., do drogi publicznej, to jest drogi krajowej nr [...], celem umożliwienia wykonywania praw właścicielskich i użytkowania nieruchomości przyległej do drogi;

- uznanie, że dotychczasowy dostęp do drogi publicznej dla przedmiotowej nieruchomości (tj. przed przebudową drogi krajowej nr [...]) miał charakter prawny, w rozumieniu przepisów art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych;

- stwierdzenie, że wykonana przez GDDKiA Oddział w [...] przebudowa drogi krajowej nr [...] na odcinku przylegającym do nieruchomości stanowiącej jej własność, narusza interes prawny skarżącej i zasady praworządności tj. art. 5 ust. 1pkt 8 i 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane i art. 29 ust. 2 - ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych.

Przed wniesieniem skargi do Sądu - od 30 listopada 2009 r. - skarżąca w korespondencji kierowanej do Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w [...] oraz do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w [...] zwracała się z wnioskiem o dyslokację przystanku autobusowego wraz z zatoką, wskazując że w wyniku przebudowy drogi krajowej nr [...] jej nieruchomość oznaczona nr [...] utraciła dostęp do drogi publicznej ( ww. nr [...]). Jednocześnie wskazywała, że nie występuje o wydanie decyzji na lokalizację zjazdu tylko o jego przywrócenie.

W toku korespondencji jaką organ prowadził ze skarżącą w listopadzie i grudniu 2009r. wynikało, iż w oparciu o dane z ewidencji zjazdów prowadzonej przez zarządcę drogi (Rejon Dróg we [...]), ustalono że w przeszłości dojazd do działki nr [...], musiał odbywać się w warunkach samowoli, gdyż zarządca drogi krajowej nr [...] nie udzielał zezwolenia na lokalizację tego zjazdu ani sam go nie wykonywał. Wobec faktu, iż zjazd nie był uwzględniony w dokumentacji projektowej to w następstwie przeprowadzonej w 2009 r. przebudowy drogi nie został odtworzony. Aktualnie dyslokacja przystanku autobusowego nie jest możliwa. Zatoka autobusowa powstała w miejscu istniejącego wcześniej przystanku autobusowego, a jej lokalizacja uwzględniała poprawę warunków bezpieczeństwa ruchu drogowego. Droga krajowa nr [...] na rozpatrywanym odcinku została zakwalifikowana zarządzeniem Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie klas istniejących dróg krajowych, do dróg głównych klasy G.

Zgodnie z § 9 ust 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie "w celu zapewnienia wymaganego poziomu bezpieczeństwa ruchu drogowego a drodze klasy G należy ograniczyć liczbę i częstość zjazdów przez zapewnienie dojazdu z innych dróg niższych klas ". Względy bezpieczeństwa ruchu drogowego na drogach krajowych przemawiają za tym, aby lokalizowanie zjazdów z takiej drogi miało miejsce wówczas, nie ma możliwości zapewnienia jakiegokolwiek innego dojazdu, bądź niemożliwe jest ustanowienie służebności drogi koniecznej na nieruchomościach sąsiednich.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6039 Inne, o symbolu podstawowym 603
Inne orzeczenia z hasłem:
Budowlane prawo
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad