Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka po rozpoznaniu w dniu 27 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. "[...]" z siedzibą w S. na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe 2. zasądzić od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz skarżącego S. "[...]" z siedzibą w S. kwotę 100 złotych (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego
Pismem z dnia 27 sierpnia 2012 r. (data nadania w UP) S. "[...]" z siedzibą w S. wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, w sprawie rozpatrzenia odwołania S. z dnia [...] lutego 2012 r. od decyzji [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] stycznia 2012 r., znak[...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:
Stosownie do art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270, zwana dalej p.p.s.a.) Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.
Z powyższego wynika zatem, że nakazanie wydania decyzji administracyjnej możliwe jest, gdy organ nie rozstrzygnął toczącej się przed nim sprawy. Celem skargi na bezczynność jest bowiem ostatecznie wydanie żądanego aktu, którego organ nie wydał pomimo istnienia prawnego obowiązku w tym zakresie. Ewentualne zobowiązanie organu do wydania decyzji nie jest możliwe, gdy organ decyzję taką wydał, choćby nawet naruszył przy tym terminy, określone w przepisach ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, przewidziane dla załatwiania spraw.
W niniejszej sprawie, jak wynika z akt administracyjnych, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po wniesieniu przez S. skargi, rozpatrzył odwołanie i w dniu [...] lipca 2012 r. wydał decyzję znak: [...], mocą której uchylił zaskarżoną decyzję [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] stycznia 2012 r., w części dotyczącej skierowania decyzji do A. B. oraz L. K. i w tym zakresie umorzył postępowanie, a w pozostałej części utrzymał w mocy decyzję, zatem przestał być w bezczynności.
W takim stanie faktycznym rozpoznanie skargi na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego stało się bezprzedmiotowe, ponieważ w dacie wydawania decyzji z dnia [...] lipca 2012 r. ustała bezczynność organu.
W takiej sytuacji postępowanie sądowe w sprawie ze skargi na bezczynność organu winno ulec umorzeniu jako bezprzedmiotowe (vide uchwała siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. akt I OPS 6/08, LEX nr 463487).
W ocenie Sądu, skoro w dniu wniesienia skargi organ pozostawał w bezczynności, a następnie w związku ze złożeniem skargi na bezczynność wydał wymagane rozstrzygnięcie, to tym samym uwzględnił skargę na bezczynność w trybie art. 54 § 3 p.p.s.a. Przepis ten stanowi, że organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę do dnia rozpoczęcia rozprawy. Rozstrzygnięcie zatem w przedmiocie kosztów postępowania znajduje oparcie w przepisie art. 201 § 1 p.p.s.a.
Mając powyższe na względzie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 oraz art. 201 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia.