Sprawa ze skargi na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Ostrowska (spr.), , Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, Sędzia WSA Tadeusz Nowak, Protokolant st. sekr. sąd. Monika Pietruszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi A. C. i P. W. na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanawia: I. umorzyć postępowanie sądowe; II. zasądzić od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz A. C. i P. W. kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6361 Rejestr  zabytków
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Zabytki
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Uzasadnienie

W dniu 5 lutego 2013 r. (data nadania w Urzędzie Pocztowym) A. C. i P. W. złożyli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego wskazując, że organ ten nie rozpoznał ich wniosku z dnia 3 maja 2012r. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2012r. w przedmiocie odmowy skreślenia z rejestru zabytków układu ruralistycznego wsi [...] i [...], wpisanego do rejestru zabytków wraz z otoczeniem pod nr [...], decyzją [...]Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...]czerwca 2005r., utrzymaną w mocy decyzją Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] listopada 2005r.

Jednocześnie skarżący wskazali, iż pismem z dnia 15 listopada 2012r. zgodnie z art. 37 kpa wezwali organ do usunięcia naruszenia prawa, jednak Minister do dnia złożenia skargi wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy nie załatwił.

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego przekazując skargę na bezczynność nie zajął merytorycznego stanowiska w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.) sąd administracyjny, sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ postępowanie sądowoadministracyjne stało się bezprzedmiotowe.

Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.), sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.

Jak wynika z akt sprawy, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego - po wniesieniu przez skarżących skargi na bezczynność do sądu administracyjnego - wydał w dniu [...] marca 2013r. decyzję, którą po rozpatrzeniu wniosku , między innymi skarżących , o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] marca 2012r.. Zdaniem Sądu w świetle wyżej opisanych okoliczności rozpoznanie przedmiotowej skargi stało się bezprzedmiotowe, ponieważ Kultury i Dziedzictwa Narodowego rozpoznał wniosek A. C. i P. W. o ponowne rozparzenie sprawy zakończonej decyzją tego samego organu z dnia [...] marca 2012r.

W przypadku, gdy po wniesieniu do sądu administracyjnego skargi na bezczynność organu administracji, organ ten wyda akt lub podejmie czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 1-4a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postępowanie sądowoadministracyjne staje się bezprzedmiotowe. Podstawą uznania postępowania za bezprzedmiotowe jest treść art. 149 ww. ustawy, który stanowi, że uwzględniając skargę na bezczynność organu, sąd władny jest zobowiązać organ do wydania w oznaczonym terminie aktu administracyjnego lub podjęcia określonej czynności. Skoro w przedmiotowej sprawie Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego wydał decyzje, Sąd stwierdza, że w niniejszej sprawie ustała bezczynności organu, co stwarza podstawę do umorzenia postępowania sądowego jako bezprzedmiotowego, na mocy art. 161 § 1 pkt 3 cytowanej wyżej ustawy (por. uchwałę Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008 r. sygn. akt I OPS 6/08, publ. LexPolonica nr 2070972, ONSAiWSA 2009/4 poz. 63; postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lipca 2006 r. sygn. akt I OSK 480/06, publ. LexPolonica nr 415640; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 marca 2000 r. sygn. akt I SAB 201/99, niepubl.).

W świetle obecnie obowiązujących rozwiązań prawnych, a przede wszystkim brzemienia art. 149 p.p.s.a. nie ulega wątpliwości, że sąd administracyjny orzekając w sprawach ze skarg na bezczynność organu, w sprawach, w których postępowanie administracyjne będące przedmiotem skarg jest zakończone po wniesieniem skargi do sądu powinien umorzyć postępowanie. Wiąże się to z tym, że w sytuacji prawnej, w której stan bezczynności ustał przed dniem rozstrzygnięcia sprawy, czyli w czasie wyrokowania postępowanie toczy się sprawnie, albo nawet sprawę zakończono, "w katalogu potencjalnych rozstrzygnięć sądu administracyjnego brakuje możliwości zobowiązania organu na podstawie art. 149 p.p.s.a. do podjęcia pożądanej aktywności". Wynika to z konieczności orzekania przez sąd w tej kategorii spraw na podstawie stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w chwili wydawania wyroku.

Z tych względów, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia

2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270, zm.), Sąd orzekł jak na wstępie, rozstrzygnięcie o kosztach opierając na treści art. 200 przywołanej ustawy .

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6361 Rejestr  zabytków
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Zabytki
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego