Sygnatura akt VII SAB/Wa 5/13 POSTANOWIENIE Dnia 9 września 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie: w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia WSA Tadeusz Nowak po rozpoznaniu w dniu 9 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. S. na bezczynność [...] Instytutu [...] w [...] postanawia: 1) sprostować następujące oczywiste omyłki pisarskie w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 czerwca 2013 r. poprzez: - postawienie znaku przestankowego w postaci "." na końcu zdania pierwszego strona 1 uzasadnienia wers 10 od góry; - zastąpienie słowa: "s
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (tj. Dz.U. z 2012r., poz. 270), dalej p.p.s.a. sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki.
W uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie 18 czerwca 2013 r. zaistniało kilka omyłek pisarskich, szczegółowo wskazanych w punkcie 1, 2, 3, 6, 8 i 9 wniosku P. S. z dnia 4 września 2013 r. o sprostowanie uzasadnienia tego wyroku. W tym zakresie uzasadnienie wyroku należało sprostować, z tym że nie było zasadne wpisywanie słowa "skarżącego" dużą literą, albowiem słowo to nie znajdowało się na początku zdania, ani nie stanowi nazwy własnej, ponadto wymaga wyjaśnienia, że nie przyjmuje się, aby nazwy stron postępowania, tj. skarżący, uczestnik były pisane wielkimi literami. Zasadny jest wniosek skarżącego o sprostowanie uzasadnienia w zakresie wskazanym w punkcie 4 wniosku. Powołany przez skarżącego fragment zdania został omyłkowo przekopiowany przy cytowaniu stanowiska organu zawartego w odpowiedzi na skargę i jako pozbawiony logicznego ciągu podlegał wykreśleniu z treści uzasadnienia.
W zakresie omyłki opisanej w punkcie 6 wniosku o sprostowanie należy wskazać, że omyłka ta nie polega na niewskazaniu trzech pozostałych sposobów udostępnienia dokumentacji medycznej, a jedynie na błędnej numeracji opisanych trybów udostępniania dokumentacji, o których mowa w art. 27 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (tj. Dz. U. 2012, poz. 159 ze zm.). Przepis został powołany w uzasadnieniu w całości, zatem zapisy uzasadnienia nie mogą podlegać sprostowaniu w zakresie, w jakim wskazał to skarżący.
Zdanie określone w punkcie 5 wniosku nie podlegało sprostowaniu, albowiem nie zaistniała tam żadna omyłka pisarska, czy też oczywista niedokładność. Sprostowanie w zakresie wnioskowanym przez skarżącego zmieniałoby sens zdania, a więc stanowiłoby to ingerencję w treść merytoryczną uzasadnienia, co jest niedopuszczalne.
W zakresie wskazanym w punkcie 7 wniosku uzasadnienie nie podlegało sprostowaniu, albowiem na oryginale uzasadnienia słowo "rozszerzająco" jest wpisane prawidłowo. Wskazana przez skarżącego omyłka znajduje się na odpisie uzasadnienia, a w trybie art. 156 p.p.s.a. sprostowaniu nie podlegają omyłki, które pojawiły się na odpisach orzeczeń, a nie znajdują odzwierciedlenia w oryginale orzeczenia, czy też jego uzasadnienia.
Z tych względów na podstawie art. 156 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.