Referendarz sądowy - Justyna Wtulich Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi J. P. na Naczelny Sąd Lekarski w przedmiocie : bezczynności organu postanawia : przyznać J. P. prawo pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
W dniu 30 kwietnia 2009 r. (data stempla biura podawczego) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął uzupełniony przez wnioskodawcę formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy, w którym wnosi o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a. przewidują możliwość przyznania stronom postępowania prawa pomocy. Prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie całkowitym (art. 245 § 2 p.p.s.a) lub częściowym (art. 245 § 3 p.p.s.a.), przy czym jego przyznanie uzależnione jest od spełnienia przez stronę ustawowo przewidzianych przesłanek. Żądanie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia pełnomocnika z urzędu jest wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Podkreślić należy, że udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do przypadków w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe (por. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - komentarz B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka - Medek, wyd. Zakamycze 2005, s. 594).
Instytucja przyznania prawa pomocy ma zatem charakter wyjątkowy i jest stosowana tylko w przypadkach osób charakteryzujących się trudną sytuacją materialną. Do osób tych można zaliczyć osoby rzeczywiście ubogie, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspokajają tylko podstawowe potrzeby życiowe.
Powołany wyżej przepis wskazuje, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne dla uwzględnienia wniosku spoczywa na wnioskującym o przyznanie prawa pomocy.
W niniejszej sprawie wnioskodawca wykazał, że znajduje się w sytuacji materialnej uzasadniającej przyznanie mu prawa pomocy.
Z nadesłanego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że wnioskodawca samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, a jedynym źródłem jego utrzymania jest dochód uzyskiwany z tytułu renty inwalidzkiej w wysokości 1.220,00 złotych brutto miesięcznie.
Wnioskodawca podał, że posiada mieszkanie o powierzchni 28,3 m ². Oświadczył, że innych nieruchomości, zasobów pieniężnych oraz przedmiotów wartościowych nie posiada.
Wnioskodawca wskazał, że ponosi bieżące wydatki związane z utrzymaniem siebie oraz mieszkania w wysokości : czynsz 170,00 złotych, opłaty licznikowe w wysokości 130,00 złotych, zakup lekarstw w wysokości 250,00 złotych, co łącznie daje kwotę w wysokości 550,00 złotych miesięcznie.
Biorąc pod uwagę sytuację finansową wnioskodawcy uznano, że w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki do przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu. Oceniono, że przy wykazanej wysokości miesięcznych dochodów uzyskiwanych przez wnioskodawcę oraz ponoszonych wydatkach, nie jest on w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego samodzielnie oraz ustanowić pełnomocnika z wyboru.
Z powyższych względów, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 258 § 2 pkt 7 ww. ustawy, orzeczono jak w sentencji postanowienia.