Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tadeusz Nowak po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Fundacji T. z siedzibą w P. w przedmiocie wymierzenia Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego grzywny w związku z nieprzekazaniem do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w terminie skargi z dnia 16 czerwca 2014 r. wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postanawia wymierzyć Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego grzywnę w wysokości 1000 (jeden tysiąc) złotych
Wnioskiem z dnia 1 sierpnia 2014 r. (data stempla urzędu pocztowego) P. L., prezes zarządu Fundacji T. z siedzibą w P., złożył wniosek do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o nałożenie na Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej: Minister) grzywny w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a. w najwyższej możliwej wysokości, podnosząc, iż organ ten nie przekazał do Sądu akt sprawy wraz ze skargą i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od jej wniesienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - p.p.s.a., w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a., tj. do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.
Na wstępie wskazać należy przebieg sprawy VII SA/Wa 1321/14, której dotyczy przedmiotowy wniosek. Skarga Fundacji wpłynęła do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego 17 czerwca 2014 r. 3 lipca 2014 r. wpłynęła ona wraz z odpowiedzią Ministra na skargę do tutejszego Sądu, jednak wyłącznie z aktami drugiej instancji. Minister dwukrotnie - pismami z 8 lipca 2014 r. i 29 lipca 2014 r. - był zobowiązywany przez Sąd do nadesłania akt, z którego to obowiązku wywiązał się 5 sierpnia 2014 r. (data wpływu akt sprawy do Sądu).
Rozstrzygając w przedmiocie nałożenia grzywny, o której mowa w art. 55 § 1 p.p.s.a., Sąd musi rozważyć, czy doszło do naruszenia przez organ obowiązku, o którym mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., tj. czy doszło do sytuacji, w której organ przekazał skargę sądowi z naruszeniem obowiązku przekazania jej wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
Bezsporne jest, że przekazanie skargi i odpowiedzi na skargę nastąpiło w terminie przewidzianym art. 54 § 2 p.p.s.a. Równie bezsporne jest, iż do przekazania akt sprawy doszło ponad miesiąc od przekazania skargi. Organ w żaden sposób nie usprawiedliwił powstałej zwłoki.
W tej sytuacji stwierdzić należy, iż organ uchybił obowiązkowi przekazania skargi sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia i wniosek skarżącego jest uzasadniony.
Określając wysokość grzywny Sąd zważył, iż ustawodawca wprowadził pewną swobodę, określając jedynie górną granicę grzywny. Jej wysokość w pozostałym zakresie została pozostawiona uznaniu sądu. W tej sytuacji koniecznym staje się jej zindywidualizowanie, a więc wskazanie przyczyn, które legły u podstaw jej wymierzenia w konkretnej wysokości (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 stycznia 2013 r. w sprawie o sygn. akt I OSK 2005/12).
Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 11 lutego 2014 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2013 r. (M.P. z 2014 r., poz. 146) przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej wyniosło 3650,06 zł. Zatem maksymalny wymiar grzywny to 36500,60 złotych.
Grzywna wymierzana na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. ma charakter dyscyplinująco - restrykcyjny (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OZ 278/13). Wyłączną przesłanką jej orzeczenia jest niewypełnienie przez organ obowiązków z art. 54 § 2 p.p.s.a. w ustawowym terminie. Tym samym również późniejsze dopełnienie obowiązku przed orzeczeniem przez sąd w przedmiocie wymierzenia grzywny (ale z uchybieniem terminu z art. 54 § 2 p.p.s.a.) nie wyłącza możliwości jej wymierzenia na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 19 marca 2013 r. w sprawie o sygn. akt II So/Bk 63/13).
W ocenie Sądu grzywna w wysokości 1000 zł, a zatem nieco mniej niż jedna trzecia przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej, wystarczająco powinna zdyscyplinować organ do działania w sposób określony w art. 54 § 2 p.p.s.a., przy czym należy zauważyć, iż organ swój obowiązek wypełnił z nieznaczną zwłoką, tj. niewiele ponad miesiąc po upływie ustawowego terminu, co wpłynęło łagodząco na wysokość grzywny.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 55 § 1 w związku z art. 154 § 6 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji.