Wniosek w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Szymanowicz - Nowak po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku E. M. i S. M. o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi E. M. i S. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] października 2014 r., znak [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej postanawia : wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 4 grudnia 2014 r. (data złożenia bezpośrednio w organie) E. M. i S. M. (skarżący) wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem organu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R z dnia [...] października 2014 r. w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej.

Jednocześnie skarżący wnieśli o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy przez sąd administracyjny, z powodu niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, bo konsekwencje egzekucji kwoty [...] zł mogą być trudne do odwrócenia, a późniejszy zwrot tej kwoty może nie przywrócić stanu sprzed egzekucji. Uzasadniając podali, że mają na utrzymaniu dom i rodzinę. Jedynym źródłem ich dochodu jest praca skarżącej w Regionalnym Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w R. w kwocie [...] zł netto miesięcznie. Z wynagrodzenia tego są potrącane miesięczne raty pożyczki otrzymanej z Kasy Zapomogowo Pożyczkowej. Skarżący nie pracuje i nie uzyskuje żadnych dochodów. Podnieśli, iż uiszczają miesięczne opłaty związane z prowadzeniem gospodarstwa domowego, nie starcza im pieniędzy na codzienne życie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 61 § 1 i § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwana dalej: "p.p.s.a."), wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże sąd może na wniosek strony skarżącej wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zaistnieją szczególne okoliczności uzasadniające takie orzeczenie, tj. gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Uwzględnienie wniosku o udzielenie tymczasowej ochrony w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, co stanowi odstępstwo od zasady wyrażonej w art. 61 § 1 p.p.s.a., jest zatem uwarunkowane uprzednim stwierdzeniem, że spełniona została jedna z wyżej wskazanych przesłanek.

W ocenie Sądu, przedmiotowy wniosek polega uwzględnieniu z uwagi na regulację art. 9 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r. poz. 518), zgodnie z którą w sprawach, o których mowa w przepisach działu III, z wyłączeniem art. 97 ust. 3 pkt 1, art. 122, art. 124 ust. 1a, art. 124b ust. 1, art. 126 i art. 132 ust. 1a, w razie wniesienia skargi do sądu administracyjnego organ, który wydał zaskarżoną decyzję, wstrzymuje z urzędu jej wykonanie, w drodze postanowienia, na które nie przysługuje zażalenie.

Wskazana powyżej norma stanowi przepis szczególny wobec art. 61 § 1 p.p.s.a., który ustala ogólną zasadę, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. W konsekwencji podkreślić należy, że wstrzymanie decyzji wydanej w oparciu o przepisy działu III ustawy o gospodarce nieruchomościami jest obligatoryjne w wypadku, gdy decyzja taka zostanie zaskarżona do sądu administracyjnego.

Stanowiąca przedmiot kontroli sądowej decyzja wydana została na podstawie art. 98a ustawy o gospodarce nieruchomościami. W takiej sytuacji organ odwoławczy zobligowany był z urzędu wstrzymać jej wykonanie. Z akt sprawy jednoznacznie wynika, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze w R. nie wydało takiego postanowienia. Niewykonanie przez organ administracji obowiązku, nałożonego na niego art. 9 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie może skutkować ujemnymi skutkami dla skarżących. Odmowa wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji spowodowałaby bowiem, że skarżący znaleźliby się w gorszym położeniu niż osoby, na które również nałożono obowiązek uiszczenia opłaty adiacenckiej, ale w stosunku do których, wobec wniesienia przez nich skargi, organ zachował się zgodnie z art. 9 powołanej wyżej ustawy. Zachwiana zostałaby wówczas, przewidziana art. 32 ust. 1 Konstytucji RP, zasada równości wobec prawa.

Mając na uwadze powołane okoliczności Sąd, działając na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1