Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2010r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku I. P. o wstrzymanie wykonania decyzji ze skargi I. P. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2009r. nr [...] w przedmiocie rozbiórki budynku gospodarczego postanawia : odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Pismem z dnia [...] stycznia 2010r. (data nadania) skarżąca złożyła skargę na powołaną wyżej decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. dnia [...] grudnia 2009r., nr [...] w przedmiocie rozbiórki budynku gospodarczego.
Jednocześnie wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podnosząc, iż jej wykonanie może prowadzić do trudnych do odwrócenia skutków. Podała, iż w budynku gospodarczym, co do którego orzeczony został nakaz rozbiórki przechowywane są materiały opałowe niezbędne do ogrzewania domu. Znajdują się w nim także urządzenia ogrodowe. Wyjaśniła, iż po śmierci ojca zamieszkuje z matką, brak budynku gospodarczego w okresie zimowym spowoduje znaczne utrudnienie dla ich życia, a brak środków finansowych uniemożliwia budowę nowego pomieszczenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), zasadą jest, że wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Sąd natomiast może, na wniosek strony, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Ciężar dowodu leży przy tym na wnioskodawcy, który powinien przynajmniej uprawdopodobnić, że w jego przypadku spełnione zostały przesłanki wskazane w powołanym przepisie. Rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, Sąd uwzględnia zarówno argumentację wnioskodawcy, jak również dokonuje w tym zakresie oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie.
Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności poprzedzić należy analizą przedstawionego przez wnioskodawcę uzasadnienia pod kątem spełnienia przesłanek wskazanych w powołanym wyżej przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a. Ocena ta jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Oznacza to, że we wniosku należy co najmniej uprawdopodobnić wystąpienie przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Konieczna jest spójna argumentacja, poparta faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Ogólnikowe twierdzenia wyrażane przez stronę skarżącą, pozbawione szerszego uzasadnienia i stosownych wyliczeń, nie mogą stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Dlatego nie wystarcza jedynie złożenie przez skarżącego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.
W niniejszej sprawie strona skarżąca nie wykazała, że znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki, określone w przepisie art. 61 § 3 p.p.s.a., mogą zaistnieć w wypadku odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, zaniechała wyczerpującego uzasadnienia wniosku w tym zakresie.
Na marginesie należy dodać, iż postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest rozstrzygnięciem tymczasowym. Postanowienie tego rodzaju ma charakter wpadkowy, zaś jego byt prawny kończy się z chwilą wydania przez sąd wyroku. W realiach niniejszej sprawy brak jest wystarczających podstaw do kontynuowania postępowania w niniejszej, incydentalnej sprawie.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 61 § 3 i § 5 p.p.s.a, Sąd orzekł, jak w sentencji postanowienia.