Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Ewa Pecelt po rozpoznaniu w dniu 21 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Radomiu wniosku K. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi K. B. na uchwałę Rady Gminy w J. z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie zmian w uchwale Nr [...] Rady Gminy J. z dnia [...] listopada 2011 roku w sprawie zwolnień od podatku od nieruchomości postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie
Wnioskiem złożonym na urzędowym formularzu K. B. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata w sprawie z jego skargi na uchwałę Rady Gminy w J. w przedmiocie zmian w uchwale Nr [...] Rady Gminy J. z dnia [...] listopada 2011 roku w sprawie zwolnień od podatku od nieruchomości.
Zgodnie z art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej "p.p.s.a.") strona ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Zgodnie z dyspozycją art. 246 §1 pkt 1 p.p.s.a., przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Podejmując rozstrzygnięcie w przedmiocie prawa pomocy należy mieć na uwadze, że orzeczenie w tej kwestii winno wynikać ze zrównoważonej i wzajemnej oceny dwóch elementów: rozmiaru kosztów, jakie musi ponieść strona wnioskująca o prawo pomocy na poczet postępowania sądowego i aktualnych możliwości płatniczych jej samej jak i osób pozostających z taką osobą we wspólnym gospodarstwie domowym (por. m.in.: postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 października 2008 r., sygn. akt I SA/Po 825/08; Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych; orzeczenia.nsa.gov.pl).
Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że na tym etapie sprawy koszty sądowe kształtuje jedynie wpis od ewentualnej skargi kasacyjnej w kwocie 150 zł.
Z oświadczenia skarżącego o jego stanie rodzinnym, majątku i dochodach, wynika, że prowadzi gospodarstwo domowe wraz z żoną a wspólny dochód wynosi [...] zł.
W tym stanie sprawy referendarz sądowy uznał, że skarżący nie wykazał zasadności wniesionego żądania. Ustalona sytuacja finansowa, w szczególności posiadanie stałego dochodu nie pozwala przyjąć, że nie jest on w stanie ponieść wydatku na opłacenie wpisu od ewentualnej skargi kasacyjnej (150 zł), czy ustanowienia adwokata. Podkreślić należy, że instytucja prawa pomocy uregulowana w art. 243-263 p.p.s.a., stanowiąca jedną z gwarancji realizacji konstytucyjnej zasady prawa do sądu, umożliwia dostęp do sądu osobom, które obiektywnie nie mają wystarczających środków finansowych na poniesienie kosztów prowadzonego postępowania sądowoadministracyjnego (por.: H. Knysiak-Molczyk, Pojęcie "prawo pomocy" [w:] T. Woś (red.), H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2012, s.1077). Prawo pomocy, którego istota polega na zwolnieniu strony postępowania sądowego z ponoszenia kosztów tego postępowania, nie sprowadza się jednak do likwidacji tych ciężarów w ogóle, bo jest to niemożliwe, gdyż nie istnieją postępowania sądowe, które nic nie kosztują, lecz jedynie do przeniesienia ich na ogół podatników, a ściślej na budżet Państwa. Koszty procesu przerzucane są zatem na innych i z tego też względu instytucja prawa pomocy winna być traktowana jako wyjątek od generalnej zasady ustanowionej w art. 199 p.p.s.a., zgodnie z którą strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lutego 2012 r., sygn. akt I FZ 549/11, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, orzeczenia.nsa.gov.pl).