Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Cezary Kosterna po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2009r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. L., G. L., D. L. oraz M. L. na decyzję [...] Komendanta Wojewódzkiego w R. w przedmiocie unieważnienia decyzji paszportowej i zasądzenia odszkodowania postanawia: odrzucić skargę
Pismem wniesionym [...] lutego 2009r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżący wskazując jako stronę przeciwną - Skarb Państwa - Komendanta KW Policji w W. wnieśli o "unieważnienie decyzji KW MO o wydanie paszportu z prawem jednokrotnego przekroczenia granicy polskiej" wskazując jako podstawę prawną art. 156-158 k.p.a. oraz art. 417 i następne kc , oraz o "zasądzenie odszkodowania i zadośćuczynienia w wysokości 180 000 zł".
Skarga zawierała brak formalny polegający na nie wskazaniu zgodnie z wymogami art. 57 § 1 pkt. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - nazywaną dalej
"u. p.p.s.a." (Dz. U z 2002r. nr 153 poz. 1270 ze zmianami) zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności. Skarżący zostali wezwani przez Sąd wezwaniem z [...] kwietnia 2009r. (k. 36) do usunięcia braków formalnych skargi w terminie 7 dni przez wskazanie daty i numeru zaskarżonego aktu oraz organu, który ten akt wydał z pouczeniem, że zgodnie z art. 58 § 1 pkt. 3
u. p.p.s.a. nieusunięcie braków formalnych w terminie spowoduje odrzucenie skargi.
W odpowiedzi na to wezwanie skarżący w dniu [...] kwietnia 2009r. nie uzupełniając skargi zgodnie z wezwaniem wnieśli o "umożliwienie podjęcia próby otrzymania z Konsulatu w Chicago - USA bądź bezpośrednio w MSZ w Warszawie kopii lub oryginałów paszportów z prawem jednokrotnego przekroczenia granicy w styczniu 1983r."
Już sam fakt nieusunięcia braków skargi stanowi wystarczająca przyczynę odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 u.p.p.s.a, gdyż zgodnie z tym przepisem sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi.
Skarga podlega odrzuceniu również z innych przyczyn na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 u.p.p.s.a, gdyż jej rozpoznanie nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Zgodnie z art. 3 u.p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Przy czym zgodnie z art. 52. § 1. u.p.p.s.a skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Skarżący w sprawie niniejszej domagają się w istocie wzruszenia decyzji administracyjnej z 1983r. dotyczącej wydania im paszportów z prawem jednokrotnego przekroczenia granicy Polski, a więc w ówczesnym czasie uniemożliwiającej powrót do Polski. Sprawę wydawania paszportów w tamtym czasie regulowała ustawa z 17 czerwca 1959r. o paszportach (Dz. U. z 1967 r. nr 17 poz. 81 ze zmianami). Obecnie organem właściwym do wydawania decyzji o paszportach jest wojewoda zgodnie z przepisami Ustawy z 13 lipca 2006r. o dokumentach paszportowych (Dz. U. z 2006r. Nr. 143 poz. 127 ze zmianami), a organem w stosunku do wojewody nadrzędnym w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego w sprawach tych decyzji jest Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji. Zatem wskazane wyżej organy są obecnie właściwe do prowadzenia postępowania mającego na celu ewentualne wzruszenia ostatecznych decyzji o przyznaniu paszportów w trybie przepisów o wznowieniu postępowania (art. 145-153 kodeksu postępowania administracyjnego) lub uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji (art. 154 -163 kodeksu postępowania administracyjnego). Dopiero decyzje wydane przez te organy po wyczerpaniu trybu administracyjnego (dwuinstancyjnego) mogą być przedmiotem rozpoznawania przez sąd administracyjny w przypadku wniesienia stosownej skargi na takie decyzje. Gdyby nawet traktować decyzję paszportową ze stycznia 1983r. jako "orzeczenie" w rozumieniu przepisów ustawy z 23 lutego 1991r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. z 1991r. nr 34 poz. 149 ze zmianami), to i tak zgodnie z art. 2 tej ustawy sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznawania o nieważności takich orzeczeń. Sąd administracyjny nie jest również właściwy do rozstrzygania o roszczeniach osób represjonowanych wobec Skarbu Państwa za szkody wyrządzone przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej, gdyż tego rodzaju sprawy jako sprawy cywilne są przedmiotem rozpoznania przez sądy powszechne zgodnie z art. 2 kodeksu postępowania cywilnego.
Z wyżej wskazanych przyczyn, w szczególności w oparciu o przepisy art. 58 § 1 pkt. 1 i 3 u.p.p.s.a należało skargę odrzucić.